Электрычны акумулятар

Электрычны акумулятар — хімічная крыніца току, крыніца сілкавання шматразовага дзеяння, асноўная спецыфіка якога заключаецца ў зваротнасці ўнутраных хімічных працэсаў, што забяспечвае яго шматразовае цыклічнае выкарыстоўванне (праз зарад-разрад) для накаплення электраэнергіі і аўтаномнага сілкавання розных электратэхнічных прылад і абсталявання, а таксама для забеспячэння рэзервовых крыніц энергіі ў медыцыне, вытворчасці і іншых сферах. Электрычны акумулятар складаецца з корпусу, электродаў, клем, сепаратараў і электраліту. Акумулятары звычайна аб’ядноўваюцца ў батарэі для павышэння напружвання.

NiCd-акумулятары

Нікель-метал-гідрыдны акумулятар (Ni-MH) тыпу «Крона» ёмістасцю 170 мАч і напружваннем 8,4 вольта

Зарадная прылада «Dudacell», дазваляючая зараджаць, як звычайныя пальчыкавыя акумулятары (бачныя спружынныя заціскі для іх), так і акумулятары тыпа «Крона». У час зарадкі гараць індыкатары

Значэнне і выкарыстоўванне слова

Тэрмін «акумулятар» выкарыстоўваецца для абазначэння:

• асобнага элемента: напрыклад акумулятар, акумулятарная банка, акумулятарная ячэйка
• некалькіх асобных элементаў, злучаных паслядоўна (для павышэння напружвання) ці паралельна (для павышэння сілы току) адзін з адным: напрыклад, акумулятарная батарэя

Гісторыя

Першы правобраз акумулятара, які ў адрозненні ад батарэі Алесандра Вольты можна было шматкратна зараджаць, быў створаны ў 1803 годзе Іаганам Вільгельмам Рытарам. Яго акумулятарная батарэя ўяўляла сабою слуп з пяцідзесяці медных кружочкаў, паміж якімі было пракладзена вільготнае сукно. Пры прапусканні праз дадзеную прыладу тока ад вольтавага слупа яно само стала весці сябе як крыніца электрычнасці.

Прынцып дзеяння

Прынцып дзеяння акумулятара заснаваны на зваротнасці хімічных рэакцый. Працаздольнасць акумулятара можа быць адноўлена шляхам зарада, то бок прапусканнем электрычнага току ў напрамку, зваротным напрамку тока пры разрадзе. Некалькі акумулятараў, аб’яднаных у адзін электрычны ланцуг, складаюць акумулятарную батарэю.