Э́рых Людэндо́рф (ням.: Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff; 9 красавіка 1865, Крушэўня, паблізу Познані — 20 снежня 1937, Тутцынг, Баварыя) — нямецкі вайсковец і палітычны дзеяч.

Эрых Фрыдрых Вільгельм Людэндорф
Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff
Нараджэнне 9 красавіка 1865(1865-04-09)[1][2][…]
Смерць 20 снежня 1937(1937-12-20)[3][1][…] (72 гады)
Месца пахавання
Жонка Margarethe Ludendorff[d] і Мацільда Людэндорф[d]
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць палітык, афіцэр, аўтабіёграф, палкаводзец, пісьменнік
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера Першая сусветная вайна[5], ваенная справа[5], палітыка[5] і мемуарная літаратура[d][5]
Аўтограф Выява аўтографа
Ваенная служба
Гады службы 18831918
Прыналежнасць Сцяг Германіі (1871-1918, 1933-1935) Германская імперыя
Род войскаў Германская імперская армія
Званне
Генерал пяхоты
Генерал пяхоты
Генерал пяхоты
Бітвы Першая сусветная вайна
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія правіць

Нарадзіўся ў сям’і памешчыкаў. Скончыў кадэцкі корпус (1881).

З 1894 служыў у Генштабе. У 19081912 гадоў начальнік аператыўнага аддзела Генштаба.

У перыяд 1-й сусветнай вайны 19141918 гадоў спачатку обер-кватэрмайстар 2-й арміі, з 23 жніўня да лістапада 1914 — начальнік штаба 8-й арміі, начальнік штаба Усходняга фронту (з лістапада 1914) і 1-ы генерал-кватэрмайстар штаба вярхоўнага камандавання (са жніўня 1916). З’яўляючыся непасрэдным памагатым генерала П. Гіндэнбурга, Людэндорф са жніўня 1914 фактычна кіраваў дзеяннямі на Усходнім фронце, а з жніўня 1916 — дзеяннямі ўсіх узброеных сіл Германіі; укараняў у краіне рэжым вайсковай дыктатуры. У сакавіку—ліпені 1918 года беспаспяхова спрабаваў неаднаразовымі наступленнямі зламаць супраціў англа-французскіх войскаў на Заходнім фронце. 26 кастрычніка 1918 года выйшаў у адстаўку; пасля заключэння перамір’я ў лістападзе 1918 эмігрыраваў у Швецыю.

Вясной 1919 года вярнуўся ў Германію і стаў лідарам найбольш крайніх контррэвалюцыйных колаў, быў актыўным удзельнікам Капаўскага путчу 1920 года. Цесна зблізіўшыся з нацыянал-сацыялістамі, у лістападзе 1923 года ўзначаліў разам з А. Гітлерам путч у Мюнхене, які скончыўся правалам. У 1924 годзе быў абраны дэпутатам Рэйхстага ад Нацыянал-сацыялісцкай партыі.

Быў прыхільнікам дактрыны неабмежаванай «татальнай» вайны і бязлітаснага задушэння выступленняў працоўных мас. Аўтар мемуараў і шэрагу ваенна-тэарэтычных прац.

Зноскі

  1. а б Erich Ludendorff // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Erich Ludendorff // Nationalencyklopedin — 1999. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. Людендорф Эрих // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
  4. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
  5. а б в г д е ё ж Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.

Літаратура правіць

Спасылкі правіць