Эрых Людэндорф
Э́рых Людэндо́рф (ням.: Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff; 9 красавіка 1865, Крушэўня, паблізу Познані — 20 снежня 1937, Тутцынг, Баварыя) — нямецкі вайсковец і палітычны дзеяч.
| Эрых Фрыдрых Вільгельм Людэндорф | |
|---|---|
| Erich Friedrich Wilhelm Ludendorff | |
 | |
| Нараджэнне |
9 красавіка 1865[1][2][…] |
| Смерць |
20 снежня 1937[4][1][…] (72 гады) |
| Месца пахавання | |
| Жонка | Мацільда Людэндорф[d] і Margarethe Ludendorff[d] |
| Партыя | |
| Дзейнасць | палітык, афіцэр, аўтабіёграф, палкаводзец, пісьменнік |
| Аўтограф |
 |
| Ваенная служба | |
| Гады службы | 1883 — 1918 |
| Прыналежнасць |
.svg){kind=small} Германская імперыя |
| Род войскаў | Германская імперская армія |
| Званне |
 |
| Бітвы | Першая сусветная вайна |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
БіяграфіяПравіць
Нарадзіўся ў сям’і памешчыкаў. Скончыў кадэцкі корпус (1881).
З 1894 служыў у Генштабе. У 1908—1912 гадоў начальнік аператыўнага аддзела Генштаба.
У перыяд 1-й сусветнай вайны 1914—1918 гадоў спачатку обер-кватэрмайстар 2-й арміі, з 23 жніўня да лістапада 1914 — начальнік штаба 8-й арміі, начальнік штаба Усходняга фронту (з лістапада 1914) і 1-ы генерал-кватэрмайстар штаба вярхоўнага камандавання (са жніўня 1916). З’яўляючыся непасрэдным памагатым генерала П. Гіндэнбурга, Людэндорф са жніўня 1914 фактычна кіраваў дзеяннямі на Усходнім фронце, а з жніўня 1916 — дзеяннямі ўсіх узброеных сіл Германіі; укараняў у краіне рэжым вайсковай дыктатуры. У сакавіку—ліпені 1918 года беспаспяхова спрабаваў неаднаразовымі наступленнямі зламаць супраціў англа-французскіх войскаў на Заходнім фронце. 26 кастрычніка 1918 года выйшаў у адстаўку; пасля заключэння перамір’я ў лістападзе 1918 эмігрыраваў у Швецыю.
Вясной 1919 года вярнуўся ў Германію і стаў лідарам найбольш крайніх контррэвалюцыйных колаў, быў актыўным удзельнікам Капаўскага путчу 1920 года. Цесна зблізіўшыся з нацыянал-сацыялістамі, у лістападзе 1923 года ўзначаліў разам з А. Гітлерам путч у Мюнхене, які скончыўся правалам. У 1924 годзе быў абраны дэпутатам Рэйхстага ад Нацыянал-сацыялісцкай партыі.
Быў прыхільнікам дактрыны неабмежаванай «татальнай» вайны і бязлітаснага задушэння выступленняў працоўных мас. Аўтар мемуараў і шэрагу ваенна-тэарэтычных прац.
Зноскі
- ↑ а б Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
- ↑ а б Erich Ludendorff // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Erich Ludendorff // SNAC — 2010. Праверана 9 кастрычніка 2017.
- ↑ Людендорф Эрих // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 верасня 2015.
- ↑ Deutsche Nationalbibliothek, Staatsbibliothek zu Berlin, Bayerische Staatsbibliothek et al. Record #118574841 // Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 30 снежня 2014.
ЛітаратураПравіць
- Эрих Людендорф. БСЭ (руск.)
СпасылкіПравіць
На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Эрых Людэндорф
