Юрый Сямёнавіч Гальшанскі
Юрый Сямёнавіч Гальшанскі (каля 1410 — каля 1457) — вялікалітоўскі арыстакрат.
| Юрый Сямёнавіч Гальшанскі | |
|---|---|
 «Гіпацэнтаўр» | |
| Нараджэнне | 1410 |
| Смерць | не раней за 1456 і не пазней за 1458 |
| Род | Гальшанскія[1] |
| Бацька | Сямён Іванавіч Гальшанскі[2] |
| Маці | Марыя[d] |
| Жонка | Юліянія Алелькаўна[d][3] |
| Дзеці | Іван Юр’евіч Гальшанскі-Дубровіцкі[4], Аляксандр Юр’евіч Гальшанскі[5], Юліянія Юр’еўна Гальшанская[3], Сямён Юр’евіч Гальшанскі[3], Ганна з Гальшанскіх[d][3][6], Васіль Юр’евіч Гальшанскі[d][3] і Юрый Юр’евіч Гальшанскі[d][3] |
| Веравызнанне | праваслаўе |
Біяграфія
правіцьСын князя Сямёна Лютага з роду Гальшанскіх.
Адзін з арганізатараў абрання вялікім князем Казіміра Ягелончыка ў 1440 годзе. У 1456 годзе, аднак, далучыўся да апазіцыі, якая хацела абраць вялікім князем Сямёна Алелькавіча.
Разам з братамі валодаў Гальшанамі, Глускам, Дубровіцай са Сцепанню (абедзве цяпер ва Украіне), Раманавам у Аршанскім павеце, Станькавам і Жыцінам у Мінскім павеце, Свіранамі, Шашоламі і Кроштамі ў Літве і іншым.
Сям’я
правіцьБыў жанаты з Ульянай невядомага паходжання, якая запісала ў Кіева-Пячэрскі памяннік як свой род князёў Уладзіміра Альгердавіча і Алельку Уладзіміравіча, магчыма, яны і праўда яе продкі.
Меў дачок Юліянію (памерла маладой, прылічана да святых) і Ганну (другую жонку М. Гаштольда), а таксама 5 сыноў — Івана Дубровіцкага (удзельнік змовы супраць вялікага князя Казіміра, пакараны смерцю ў 1481), Аляксандра, Васіля, Юрыя і Сямёна.
Радавод
правіцьЗноскі
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 98–99.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 97.
- ↑ а б в г д е Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 99.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 99, 107.
- ↑ Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku / пад рэд. J. Wolff — Warszawa: 1895. — С. 99, 101.
- ↑ Пятраўскас Р. Літоўская знаць у канцы XIV—XV ст.: Склад — структура — улада — 2 — Смаленск: 2014. — С. 231. — 386 с. — ISBN 978-5-00076-015-4
Літаратура
правіць- Wolff J., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Warszawa, 1895.