Яўген Аляксандравіч Еўсцігнееў
Яўген Александровіч Еўсцігнееў (9 кастрычніка 1926, Ніжні Ноўгарад, РСФСР — 4 сакавіка 1992, Лондан, Вялікабрытанія) — савецкі і расійскі акцёр тэатра і кіно, тэатральны педагог; народны артыст СССР (1983), кавалер ордэна Леніна (1986), лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1974) і Дзяржаўнай прэміі РСФСР імя братоў Васільевых (1990).
| Яўген Аляксандравіч Еўсцігнееў | |
|---|---|
 | |
| Дата нараджэння | 9 кастрычніка 1926[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 сакавіка 1992[1] (65 гадоў) |
| Месца смерці |
|
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Жонка | Галіна Барысаўна Волчак, Irina Konstantinova Tsyvina[d] і Liliya Yevstigneyeva[d] |
| Дзеці | Denis Yevstigneyev[d] і Maria Selyanskaya[d] |
| Адукацыя | |
| Месца працы | |
| Прафесія | акцёр, кінаакцёр, тэатральны педагог, педагог |
| Прэміі |
 |
| Узнагароды |
       |
| IMDb | ID 0422392 |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія правіць
З 1957 года — акцёр тэатра «Сучаснік». Першую сваю значную ролю ў тэатры сыграў у 1960 годзе ў спектаклі «Голы кароль» паводле п’есы Я. Л. Шварца. У 1964 годзе сыграў ролю Дыніна ў дэбютным фільме рэжысёра Э. Г. Клімава «Сардэчна запрашаем, або Староннім уваход забаронены».
У 1971 годзе ўслед за А. М. Яфрэмавым перайшоў у трупу МХАТа. Першай яго роляй на новай сцэне стаў Валодзя ў спектаклі «Валянцін і Валянціна» паводле п’есы М. М. Рошчына.
У 1988 годзе сыграў ролю прафесара Праабражэнскага ў двухсерыйным тэлефільме «Сабачае сэрца».
На мяжы 1990-х гадоў сыграў у Тэатры Антона Чэхава Фірса ў «Вішнёвым садзе», у 1991 годзе — у АРТэлі АРТыстаў Сяргея Юрскага — Глава ў спектаклі «Гульцы-XXI».
Агулам зняўся больш у ста стужках у кіно і на тэлебачанні. Акрамя вышэйпералічаных фільмаў запамінальныя ўдалыя ролі былі ў фільмах «Зімовы вечар у Гаграх», «Сцеражыся аўтамабіля», «Залатое цяля», «Старыя-разбойнікі», «Семнаццаць імгненняў вясны», «Неверагодныя прыгоды італьянцаў у Расіі», «Месца сустрэчы змяніць нельга», «Стары Новы год», «Гардэмарыны, наперад!», «Начныя забавы». Апошняй роляй акцёра ў кіно быў цар Іван Грозны ў фільме В. І. Ускова і В. А. Краснапольскага «Ярмак».
У 1976—1985 гадах вёў педагагічную працу ў Школе-студыі МХАТ, з 1977 года — прафесар. Таксама выкладаў на Вышэйшых курсах сцэнарыстаў і рэжысёраў курс акцёрскага майстэрства.
Зноскі
Літаратура правіць
- Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 6: Дадаізм — Застава / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 6. — 576 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0106-0 (т. 6).