Яўген Міхайлавіч Глінскіх

Яўген Міхайлавіч Глінскіх (11 студзеня 1922, Масква — 25 лістапада 1985) — беларускі артыст балета. Заслужаны артыст Беларускай ССР (1954).

Яўген Міхайлавіч Глінскіх
Дата нараджэння	11 студзеня 1922(1922-01-11)
Месца нараджэння	Масква, Маскоўская губерня, РСФСР
Дата смерці	25 лістапада 1985(1985-11-25) (63 гады)
Прафесія	артыст балета
Тэатр	Екацярынбургскі дзяржаўны акадэмічны тэатр оперы і балета[d] Пермскі акадэмічны тэатр оперы і балета імя П. І. Чайкоўскага Беларускі дзяржаўны Вялікі тэатр оперы і балета Беларускае дзяржаўнае харэаграфічнае вучылішча
Член у	БСТД
Узнагароды

Біяграфія

Нарадзіўся ў Маскве. У 1937 г. ён скончыў студыю пры Свярдлоўскім тэатры оперы і балета і да 1941 г. быў артыстам гэтага тэатра. У 1941—1945 гг. знаходзіўся ў Савецкай Арміі, дзе з’яўляўся артыстам ансамбля песні і танца. У 1946—1949 гг. працаваў у Пермскім тэатры оперы і балета. У 1949—1957 гг. Я. Глінскіх быў вядучым класічным танцоўшчыкам Дзяржаўнага тэатра оперы і балета БССР. Адначасова ў 1952—1969 гг. выкладаў класічны танец у Беларускім харэаграфічным вучылішчы.

Член Беларускага саюза тэатральных дзеячаў з 1957 года.

Творчасць

Ён з’яўляўся артыстам лірыка-драматычнага плана, добра валодаў мастацтвам дуэтнага танца.

Балетная трупа тэатра вялікую ўвагу надавала сучаснаму рэпертуару. У 1950 г. быў пастаўлены спектакль «Чырвоны мак» Р. Гліэра, асноўнай ідэяй якога было паказаць барацьбу супрацьлеглых лагераў, адзінства савецкага і кітайскага народаў, іх барацьбу супраць імперыялізму. Яўген Глінскіх выканаў станоўчую ролю маладога кулі, стварыўшы яркі і мэтанакіраваны характар свайго героя. У гэты перыяд у тэатры вяліся актыўныя пошукі дасканалых сцэнічных мастацкіх рашэнняў, пашыраліся тэматыка і жанравая разнастайнасць, узбагачалася харэаграфічная лексіка. Пошукі этнаграфічнай своеасаблівасці характэрны для ўвасаблення шэрагу твораў беларускіх кампазітараў.

У 1955 г. быў пастаўлены балет «Палымяныя сэрцы» В. Залатарова, вырашаны ў жанры народна-гераічнай драмы. У пастаноўцы мелася шмат арыгінальных і свежых па задуме пантамімічных сцэн, смелых пошукаў у галіне стварэння выразнага танца. Спектакль уражваў яркай тэатральнасцю, эмацыянальнасцю, глыбокай лірыкай і эфектнасцю карцін. Яўген Глінскіх стварыў гратэскавы, вострахарактарны вобраз Князя. Яго рэзкія, вуглаватыя рухі, цяжкі поступ, драпежная пасадка галавы — усё гэта нагадвала воблік злой птушкі. Майстэрства артыста атрымала высокую ацэнку тэатральнай грамадскасці. Гэта адзначалася і ў час 2-й Дэкады беларускага мастацтва і літаратуры ў Маскве (1955). Крытыкі пісалі, што выдатны класічны танцоўшчык сродкамі харэаграфічнага мастацтва змог пераканаўча паказаць у гэтай партыі бязлітасны характар свайго героя, яго дэспатызм, жорсткасць і бессардэчнасць.

Яўген Глінскіх быў бездакорным выканаўцам такіх роляў, як Зігфрыд («Лебядзінае возера» П. Чайкоўскага), Альберт («Жызэль» А. Адана), Феб («Эсмеральда» Ц. Пуні). Сярод лепшых партый артыста — Вацлаў («Бахчысарайскі фантан» Б. Асаф’ева), Іванушка («Канёк-Гарбунок» Ц. Пуні), Юнак («Шапеніяна» на музыку Ф. Шапена), Базыль («Дон Кіхот» Л. Мінкуса), Дэзірэ («Спячая прыгажуня» П. Чайкоўскага).

Творчай манеры артыста ўласцівы строгасць ліній, культура класічнага танца, акцёрская выразнасць і адточаная тэхніка, што прынесла яму шчырую любоў беларускага гледача.

Літаратура

• Глінскіх Яўген Міхайлавіч // Культура Беларусі: энцыклапедыя / рэдкал.: Т. У. Бялова (гал. рэд.) [і інш.]. — Мн.: Беларус. Энцыкл. імя П. Броўкі, 2012. — Т. 3. — 688 с. — 3 000 экз. — ISBN 978-985-11-0662-8.

Спасылкі

• Яўген Міхайлавіч Глінскіх на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»