Яўген Канстанцінавіч Дзятлаў
Яўген Канстанцінавіч Дзя́тлаў (нар. 17 мая 1923, в. Бабы, Пухавіцкі раён — 11 сакавіка 2003[1]) — беларускі архітэктар. Заслужаны архітэктар Беларусі (1988).
| Яўген Канстанцінавіч Дзятлаў | |
|---|---|
| Дата нараджэння | 17 мая 1923 |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 11 сакавіка 2003 (79 гадоў) |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Ілья Яўгенавіч Дзятлаў |
| Альма-матар | |
| Месца працы | |
| Партыя | |
| Член у | |
| Узнагароды |
  |
.svg){kind=small}
Біяграфія
правіцьУ чэрвені 1941 г. скончыў школу. Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны[2]. Восенню 1941 г. далучыўся да партызанскага атрада «Полымя» на тэрыторыі Пухавіцкага раёна. Член КПСС з 1948 года[2].
Скончыў у 1950 годзе Маскоўскі архітэктурны інстытут. У 1950—1965 гадах працаваў у г. Алма-Ата ў інстытуце «Казгарбудпраект», галоўным архітэктарам горада (1961—1965). Член Саюза архітэктараў СССР з 1951 года.
Восенню 1965 г. вярнуўся ў Беларусь. Быў кіраўніком майстэрні генплана інстытута «Мінскпраект». 1970—1974 гадах галоўным архітэктарам горада. Пасля працаваў галоўным архітэктарам інстытутаў «Белдзіпрагандаль» (1974—1980), «Мінскпраект» (1980—1985). 3 1984[2] ці 1985[3] года намеснік старшыні праўлення Саюза архітэктараў Беларусі.
Творы
правіцьАсноўныя работы: у Алма-Аце — жылыя дамы па Камуністычным праспекце[2] і гасцініца «Казахстан» (1954—1961; у аўтарскім калектыве), тэлецэнтр (1956—1959), адм. будынкі Казсаўпрафа (1958—1961, у сааўт.) і Міністэрства сувязі (1958—1962, у сааўт.)[3], Дом прыёмаў Савета Міністраў Казахскай ССР[2];
.jpg)
Асноўныя працы (у аўтарскім калектыве) у Мінску — праект забудовы мікрараёна Усход 1 (1968—1969, у сааўт.), карэктура генплана (1971) і генплан на 2000 г. Мінска (1980)[2], праект дэталёвай планіроўкі жылых раёнаў Усход і Серабранка (1965—1968, у сааўт.), універсам «Рыга» (1980[2]) і рэстаран «Свіцязь» (1982[2], у сааўт.), праект дэталёвай планіроўкі цэнтра горада (1969—1973, у сааўт.)[3], ПДП Цэнтральнага раёна (1983)[2].
Дакументы дзейнасці (эскізы праектаў, партызанскія малюнкі, артыкулы), біяграфічныя дакументы (характарыстыкі, граматы ды інш.) захоўваюцца ў БДАНТД, куды перададзены асабіста[4].
Узнагароды
правіцьУзнагароджаны ордэнамі «Знак Пашаны» (1970), Айчыннай вайны II ступені (1985), медалямі[2]. Яго праекты адзначаны прэміямі ўсесаюзных і рэспубліканскіх конкурсаў[5], 1-я прэмія на Усесаюзным конкурсе за праект цэнтра Мінска (1968, кіраўнік аўтарскага калектыва).
Сям’я
правіцьМеў сына Ілью (нар. 1950), таксама архітэктара.
Зноскі
- ↑ http://www.gorka.by/?p=41339
- ↑ а б в г д е ё ж з і Дятлов Евгений Константинович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
- ↑ а б в Дзятлаў Яўген Канстанцінавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
- ↑ Вольга Іванова. Асaбістыя архівы Беларусі канца XVIII-пач. XXІ ст. Мінск, 2014. 404 с.
- ↑ http://urok.shkola.of.by/kraj-puhavicki-fakti-padzei-lyudzi-krayaznachi-kalyandar.html?page=4 Архівавана 27 красавіка 2019.
Літаратура
правіць- Дятлов Евгений Константинович // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
- Дзятлаў Яўген Канстанцінавіч // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.