Яўген Сцяпанавіч Алёхін

Яўген Сцяпанавіч Алёхін
Яўген Сцяпанавіч Алёхін
Дата нараджэння	11 (23) снежня 1893
Месца нараджэння	Верхнія Пады[d], Вяліка-Ліпавіцкая воласць[d], Тамбоўскі павет[d], Тамбоўская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	22 красавіка 1945 (51 год)
Месца смерці	Седлец[d], абшчына Мікулаў[d], раён Бржэцлаў, Паўднёвамараўскі край[d], Чэхаславакія;
Месца пахавання	Узгорак Славы[d];
Альма-матар	Ваенная акадэмія імя М. В. Фрунзэ;
Грамадзянства	Расійская імперыя; СССР;
Прыналежнасць	; ;
Род войскаў	пяхота
Гады службы	1914—1938 ; 1941—1945
Званне	Генерал-маёр
Камандаваў	9-я запасная стралковая брыгада ; 113-я стралковая дывізія ; 27-ы гвардзейскі стралковы корпус
Бітвы/войны	Першая сусветная вайна ; Грамадзянская вайна ў Расіі ; Вялікая Айчынная вайна
	Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»

Яўген Сцяпанавіч Алёхін (11 (23) снежня 1893, сяло Верхнія Пады, Тамбоўская губерня, Расійская імперыя — 22 красавіка 1945, Чэхаславакія) — савецкі военачальнік. Генерал-маёр. Герой Грамадзянскай вайны, поўны георгіеўскі кавалер^[1].

Пачатковая біяграфія

Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін нарадзіўся 11 снежня 1893 года ў вёсцы Верхнія Пады Тамбоўскай губерні ^[2].

Ваенная служба

Першая сусветная і Грамадзянская вайны

У кастрычніку 1914 года Яўгеній Алёхін быў прызваны ў Рускую Імператарскую армію.

Скончыўшы школу прапаршчыкаў, прымаў удзел у Першай сусветнай вайне ў якасці штабс-капітана.

У Чырвонай Арміі з жніўня 1918 года, на баку якой быў удзельнікам Грамадзянскай вайны. 22 красавіка 1919 года, камандуючы батальёнам 11-й стралковай дывізіі, нанёс раптоўны ўдар па праціўніку ў раёне горада Выру, за што быў узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга. Другі раз быў удастоены гэтай узнагароды, калі, камандуючы 93-м стралковым палком, 24 мая 1920 года асабіста падняў салдат у атаку, у выніку чаго быў заняты населены пункт Вална. У трэці раз — за баі ў перыяд наступу на Варшаву.

Міжваенная служба

З кастрычніка 1926 па 1929 вучыўся ў Ваеннай акадэміі РСЧА імя М. В. Фрунзэ^[1], па заканчэнні якой быў накіраваны ў Полацк для праходжання службы ў 5-й стралковай дывізіі ў якасці камандзіра палка, а затым начальніка штаба дывізіі^[1].

З 1933 года працаваў начальнікам Мінскага ваеннага пяхотнага вучылішча. У 1938 годзе быў звольнены з шэрагаў РСЧА.

Вялікая Айчынная вайна

З пачаткам Вялікай Айчыннай вайны Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін быў зноў прызваны на службу ў войска і быў прызначаны намеснікам камандзіра 33-га стралковага корпуса, які ўваходзіў у склад 28-й арміі рэзерву Стаўкі ВГК.

У ліпені 1941 года прызначаны на пасаду камандзіра 9-й запасной стралковай брыгады, у 1942 годзе — на пасаду камандзіра 113-й стралковай дывізіі, якая ў складзе 33-й арміі ўдзельнічала ў баях у раёне Смаленска.

Камандуючы 33-й арміяй Міхаіл Хозін так ахарактарызаваў баявую дзейнасць Я. С. Алёхіна ў гэты перыяд^[3]:

… Камандзір дывізіі энергічна і ўмела ажыццяўляў кіраўніцтва аперацыяй не толькі з каманднага пункта, але і на пярэднім краі, паказваючы прыклад стараннага, прадуманага правядзення аперацыі, мужнасці і бясстрашнасці.

У жніўні 1943 года генерал-маёр Я. С. Алёхін быў прызначаны камандзірам 27-га гвардзейскага стралковага корпуса 57-й арміі. У гэтай пасадзе кіраваў войскамі ў Белгарадска-Харкаўскай наступальнай аперацыі, Бітве за Днепр. У лютым 1944 года корпус быў перададзены ў 7-ю гвардзейскую войска і ў яе складзе ўдзельнічаў Уманска-Баташанскай, Яска-Кішынёўскай, Дэбрэцэнскай, Будапешцкай наступальных аперацыях. У ходзе Браціслаўска-Брноўскай наступальнай аперацыі 27-ы гвардзейскі стралковы корпус, дзейнічаючы на галоўным кірунку, вызваліў гарады Кам’яціцы, Малацкі, Трнава.

22 красавіка 1945 года Яўгеній Сцяпанавіч Алёхін быў смяротна паранены падчас налёту авіяцыі праціўніка. Памёр у шпіталі. Пахаваны ў Львове.

Узнагароды

Ордэн Леніна
4 ордэна Чырвонага Сцяга
Ордэн Суворава 2-й ступені
ордэн Багдана Хмяльніцкага 2-й ступені
Ордэн Аляксандра Неўскага
Медаль «XX гадоў Рабоча-Сялянскай Чырвонай Арміі»
У Мінску на будынку Сувораўскага вучылішча ўсталявана мемарыяльная дошка^[1]

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г Алексютович Константин Андреевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с..
↑ цяпер Тамбоўская вобласць
↑ Наградны ліст на сайце «Подвиг Народа»

Літаратура

Коллектив авторов. Великая Отечественная: Комкоры. Военный биографический словарь / Под общей редакцией М. Г. Вожакина. — М.; Жуковский: Кучково поле, 2006. — Т. 1. — 672 с. — ISBN 5-901679-08-3.

Спасылкі

АЛЕХИН ЕВГЕНИЙ СТЕПАНОВИЧ (руск.)

[БС-1] а ^б ^в ^г Алексютович Константин Андреевич // Биографический справочник. — Мн.: «Белорусская советская энциклопедия» имени Петруся Бровки, 1982. — Т. 5. — С. 19. — 737 с..

[2] цяпер Тамбоўская вобласць

[PODVIG-3] Наградны ліст на сайце «Подвиг Народа»

[1]

[2]

[3]