Вострыца дзірваністая

від раслін
(Пасля перасылкі з Deschampsia cespitosa)

Вострыца дзірваністая[4][5][6] (Deschampsia cespitosa) — від шматгадовых травяністых раслін сямейства Метлюжковыя (Poaceae). Этымалогія: лац.: caespitosa — «чубаты»[7].

Вострыца дзірваністая
Навуковая класіфікацыя
Міжнародная навуковая назва

Deschampsia cespitosa (L.) P.Beauv., 1812

Сінонімы
і мн. інш.[3]

Сістэматыка
на Віківідах

Выявы
на Вікісховішчы
ITIS  502001; 40586
NCBI  37723
EOL  1114284
GRIN  t:316647
IPNI  397953-1
TPL  kew-407579

Назва правіць

Вострыца дзірваністая, мурог[4][8], вастрыца[4].

Апісанне правіць

Расліна мае глыбокія карані да 1 м. Вегетатыўнае размнажэнне ажыццяўляецца падземнымі парасткамі. Сцёблы трывалыя вертыкальныя і гладкія, ад 20 см да 1, 5(2). м. Лісце 10-60 см даўжынёй; шырынёй 2-5 мм. Язычок даўжынёй ад 6 да 8 мм. Суквецце — мяцёлка, 10-50 см даўжынёй; 3-20 см у шырыню. Каласкі даўжынёй 4-6 мм. Плады — зярняўкі, адносна лёгкія і схільныя да ветравога або плавучага распаўсюджвання, даўжынёй каля 2 міліметраў.

Распаўсюджанне правіць

Насяляе ад ўмераных да арктычных раёнаў Еўропы і Азіі і Паўночнай Амерыцы. У горных раёнах сустракаецца нават у трапічнай Афрыцы і Азіі, а таксама ў Аўстраліі (Тасманія) і Новай Зеландыі. Расце на вільготных і мокрых лугах і балотах.

Ва Украіне расце на вільготных лугах, у лясах, на балотах — на Палессі, у лесастэпе і Карпатах, часта; заходзіць у паўночную частку левабярэжнага стэпу[6].

Галерэя правіць

Зноскі

  1. Ужываецца таксама назва Пакрытанасенныя.
  2. Пра ўмоўнасць аднясення апісванай у гэтым артыкуле групы раслін да класа аднадольных гл. раздзел «Сістэмы APG» артыкула «Аднадольныя».
  3. Гл. спасылкі TPL і GRIN у картцы расліны.
  4. а б в Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 45. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Deschampsia caespitosa P. B.
  5. Андрієнко Т. Л., Перегрим М. М. (уклад.). Офіційні переліки регіонально рідкісних рослин адміністративних територій України (довідкове видання). — Київ, 2012. — 148 с. — ISBN 978-966-542-512-0.
  6. а б Доброчаева Д. Н., Котов М. И., Прокудин Ю. Н., и др. Определитель высших растений Украины. — Киев, 1987. — С. 445. — 548 с.
  7. Dictionary of Botanical Epithets
  8. Анненков Н.  (руск.) Ботанический словарь, Спб, 1878

Спасылкі правіць