Даянч
«Даянч» (туркм.: Daýanç) — незалежны туркменскі часопіс. Галоўны рэдактар — журналіст і філосаф Мухамедмурад Саламатаў, вядомы на Захадзе як «туркменскі Сахараў»[1]. Выдаваўся ў 1991—1992 гадах у Маскве на рускай і туркменскай мовах. У выданні прымала ўдзел інтэлігенцыя з руху «Агзыбірлык» і іншых груп, апазіцыйных Ніязаву[2].
| «Даянч» | |
|---|---|
 | |
| Тып | часопіс |
| Заснавальнік | Мухамедмурад Саламатаў |
| Галоўны рэдактар | Мухамедмурад Саламатаў |
| Заснавана | 1991 |
| Спыненне публікацый | 1992 |
| Мова | руская, туркменская |
| Галоўны офіс | Масква |
Зарэгістраваны 25 красавіка 1991 года Дзяржаўным камітэтам СССР па друку ў Маскве[3]. У верасні 1991 года быў падпісаны да друку першы нумар выдання[4], дзе была змешчана фатаграфія туркменскай жанчыны з ахапкам галля на спіне. Жанчына сімвалізуе сабой Туркменію. 11 сакавіка 1992 года 24 500 экзэмпляраў першага нумара былі арыштаваны ў аэрапорце Ашгабата супрацоўнікамі аддзела па барацьбе з крадзяжамі сацыялістычнай уласнасці. У першым нумары сярод матэрыялаў была і Усеагульная дэкларацыя правоў чалавека, упершыню апублікаваная на туркменскай мове. Па сцвярджэнню Джумамурада Кіясава, першы нумар фінансавалі ён сам і прадпрымальнік Караджа Караджаеў, які пазней эміграваў у Швейцарыю[3].
У красавіку 1992 года выйшаў наступны нумар выдання пад назвай «Даянч-экспресс». У выданні быў апублікаваны артыкул «Туркменский хунвейбин», прысвечаны палкоўніку Даўлетаву. Артыкул быў выкарыстаны туркменскай уладай для суда над рэдактарам Мухамедмурадам Саламатавым, на якім ён быў аштрафаваны[3]. 28 красавіка 1992 года былі арыштаваны ў аэрапорце Ашгабата 2000 экзэмпляраў «Даянч-экспресса» і рэдактар выдання[5], які 3 кастрычніка 1992 года быў жорстка збіты невядомымі. У 1992 годзе выйшаў трэці і апошні нумар выдання[3].
Зноскі
- ↑ Как исчезала туркменская оппозиция(недаступная спасылка). Газета.Ru (21 снежня 2006). Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2021. Праверана 18 снежня 2021.
- ↑ Slavomír Horák. Turkmenistan at the Last Stage of Perestroika. Determinants of an Authoritarian Path // Cahiers d’Asie centrale. — 2016. — Vol. 26.
- ↑ а б в г Мухамедгельды Бердыев.. Журнал «Даянч» (1991-1992). TurkmenMedia. Архівавана з першакрыніцы 5 ліпеня 2009. Праверана 18 снежня 2021.
- ↑ Mehrdad Haghayeghi. Media and Politics in Central Asia // Demokratizatsiya: The Journal of Post-Soviet Democratization. — 1995. — Vol. 3. — № 2. — P. 219.
- ↑ The Current Digest of the Post-Soviet Press. — 1992. — Vol. 44, No. 17. — P. 27.
Спасылкі правіць
- "Daýanç" žurnaly 30 ýaşaýar. Радыё «Азатлык» (11 ліпеня 2021). Праверана 18 снежня 2021.
- Мухамедгельды Бердыев.. Журнал «Даянч» (1991-1992). TurkmenMedia. Архівавана з першакрыніцы 5 ліпеня 2009. Праверана 18 снежня 2021.