Мікалай Кузьміч Казлоўскі

Мікалай Кузьміч Казлоўскі (19171943) — лейтэнант Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944).

Мікалай Кузьміч Казлоўскі
Дата нараджэння 15 снежня 1917(1917-12-15)
Месца нараджэння
Дата смерці 14 кастрычніка 1943(1943-10-14) (25 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Прыналежнасць  СССР
Род войскаў бранятанкавыя войскі
Гады службы 19391940
Званне
Лейтэнант
Лейтэнант
Бітвы/войны Вялікая Айчынная вайна
Узнагароды і званні
Медаль «Залатая Зорка»
Ордэн Леніна Ордэн Айчыннай вайны I ступені Ордэн Чырвонай Зоркі

Біяграфія правіць

 
Мар’іна Горка. Мемарыял 8-ай танкавай дывізіі, памятная дошка

Мікалай Казлоўскі нарадзіўся 15 снежня 1917 года ў вёсцы Гапонавічы (цяпер Крупскі раён Мінскай вобласці Беларусі). Атрымаў няпоўную сярэднюю адукацыю, пасля чаго працаваў слесарам-наладчыкам. У 1939 годзе Казлоўскі быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. У красавіку 1942 года ён паскораным курсам скончыў Сызранское танкавае вучылішча і быў накіраваны на фронт Вялікай Айчыннай вайны. Удзельнічаў у Курскай бітве. Да верасня 1943 года гвардыі лейтэнант Мікалай Казлоўскі камандаваў танкавай ротай 59-й гвардзейскай танкавай брыгады 8-га гвардзейскага танкавага корпуса, 40-й арміі Варонежскага фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Днепр[1].

26 верасня 1943 года рота Казлоўскага адной з першых пераправілася праз Дняпро у раёне вёскі Зарубінцы Канеўскага раёна Чаркаскай вобласці Украінскай ССР і прыняла актыўны ўдзел у баях за ўтрыманне плацдарма, адбіўшы 6 варожых контратак. У выніку тых баёў было знішчана 5 нямецкіх танкаў, 2 батарэі мінамётаў, 5 кулямётаў, 2 аўтамашыны з пяхотай, больш за 200 салдат і афіцэраў праціўніка. 14 кастрычніка 1943 года Казлоўскі загінуў у раёне вёскі Вялікі Букрын Мироновского раёна Кіеўскай вобласці. Пахаваны ў Вялікім Букрыне[1].

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 3 чэрвеня 1944 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі, за паспяховае фарсіраванне Дняпра, трывалае замацаванне плацдарма на яго заходнім беразе і праяўленыя пры гэтым адвагу і геройства» гвардыі лейтэнант Мікалай Казлоўскі пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна, Айчыннай вайны 1-й ступені і Чырвонай Зоркі. Навечна залічаны ў спісы асабовага складу вайсковай часткі[1].

У гонар Казлоўскага названая вуліца ў Крупках, усталяваны бюст у Гапонавічах, названая школа, у якой ён вучыўся[1].

Зноскі

Літаратура правіць