Пеё Явараў

Пеё Явараў (балг.: Елин Пелин, сапраўднае імя Пеё Тоцеў Крачолаў (балг.: Пейо Тотев Крачолов); 1 студзеня 1878, Чырпан, Усходняя Румелія, Асманская імперыя — 29 кастрычніка 1914, Сафія, Царства Балгарыя) — балгарскі паэт. Вучыўся ў 1891—1893 гадах ў гімназіі ў г. Плоўдзіў. Друкаваўся з 1896 года.

Пеё Явараў
Пейо Яворов
Асабістыя звесткі
Імя пры нараджэнні	Пеё Тоцеў Крачолаў
Псеўданімы	Пейо Яворов, Джемо, И. Крачев, Отело і Пейчо
Дата нараджэння	1 (13) студзеня 1878
Месца нараджэння	Чырпан[d], Асманская імперыя[…]
Дата смерці	29 кастрычніка 1914(1914-10-29) (36 гадоў)
Месца смерці	Сафія, Трэцяе Балгарскае царства
Пахаванне	Цэнтральныя могілкі Сафіі[d]
Грамадзянства	Асманская імперыя > Балгарыя
Жонка	Lora Karavelova[d]
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	паэт
Кірунак	сімвалізм
Подпіс
Творы ў Вікікрыніцах
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Цытаты ў Вікіцытатніку

Творчасць

У першым зборніку «Вершы» (1901) прадоўжыў традыцыі Х. Боцева і І. Базава. Зборнік «Гайдуцкія песні» (1903) і зборнік нарысаў «Гайдуцкія мары» (1908) пра рэвалюцыйна-вызваленчы рух у Македоніі 1902—1903 гадоў. Пад уплывам французскай мадэрнісцкай паэзіі стаў пачынальнікам сімвалізму ў балгарскай літаратуры (зборнік вершаў «Бяссонніца». 1907). Аўтар кніг лірыкі «Услед за ценямі воблакаў» (1910), драм «Ля падножжа Віташы» (1911), «Як замаўкае рэха грому» (1912).

Пераклады

На беларускай мову асобныя яго творы пераклалі Н. Гілевіч, А. Разанаў, В. Сахарчук.

Літаратура

• Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 18. Кн. 1: Дадатак: Шчытнікі — Яя / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2004. — Т. 18. Кн. 1. — 472 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0295-4 (т. 18. Кн. 1).

Беларускія пераклады

• Апалавы пярсцёнак: Лірыка. Мн.. 1988;

У кнігах:

• Хай зорыць дзень! Мн.. 1973;
• Сто гадоў, сто паэтаў, сто песень… Мн.. 1978;
• Гілевіч Н. Роднасць. Мн., 1983;

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Пеё Явараў