Сарвепалі Радхакрышнан

Сарвепалі Радхакрышнан (5 верасня 1888, Тырутані, Мадраскае прэзідэнцтва, Брытанская Індыя — 17 красавіка 1975, Мадрас, Індыя) — індыйскі філосаф, грамадскі і дзяржаўны дзеяч, прэзідэнт Індыі (1962—1967). Ганаровы член Брытанскай акадэміі (1962).

Сарвепалі Радхакрышнан
тэлугу: సర్వేపల్లి రాధాకృష్ణన్
прэзідэнт Індыі[d] 13 мая 1962 — 13 мая 1967
Папярэднік	Раджэндра Прасад
Пераемнік	Закір Хусейн
віцэ-прэзідэнт Індыі[d] 13 мая 1952 — 12 мая 1962
Пераемнік	Закір Хусейн
Member of the Constituent Assembly of India[d] з 6 ліпеня 1946
Vice-chancellor of Andhra University[d] 1 мая 1931 — 19 мая 1936
Нараджэнне	5 верасня 1888(1888-09-05)[…] ці 1888 Tiruttani[d], Chingleput District[d], Мадраскае прэзідэнцтва[d], Брытанская Індыя, Брытанская імперыя, Вялікабрытанія
Смерць	17 красавіка 1975(1975-04-17)[…] Чэнаі, акруга Чэнаі[d], Тамілнад, Індыя
Жонка	Sivakamu[d]
Дзеці	Sarvepalli Gopal[d]
Веравызнанне	індуізм
Партыя	Індыйскі нацыянальны кангрэс
Член у	Брытанская акадэмія Сербская акадэмія навук і мастацтваў (16 красавіка 1975)
Адукацыя	Мадраскі ўніверсітэт Калькуцкі ўніверсітэт Madras Christian College[d] (1906) Дэлійскі ўніверсітэт[d] Voorhees College[d]
Дзейнасць	палітык, дыпламат, філосаф, перакладчык, гісторык, выкладчык універсітэта
Месца працы	Калькуцкі ўніверсітэт University of Mysore[d]
Узнагароды	Тэмплтанаўская прэмія[d] (1975) Прэмія міру кнігагандляроў Германіі (22 кастрычніка 1961) медаль Гётэ горада Франкфурта-на-Майне[d] (1959) член Брытанскай акадэміі[d] (1962) ганаровы доктар Заграбскага ўніверсітэта[d] ганаровы доктар Калькуцкага ўніверсітэта[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Біяграфія

Нарадзіўся ў багатай брахманскай сям’і ў вёсцы Тырутані на паўночны захад ад Мадраса. Родная мова — тэлугу. Скончыў Хрысціянскі каледж у Мадрасе. У 1907 годзе абараніў магістарскую дысертацыю «Этыка веданты і яе філасофскія перадумовы». Выкладаў у шэрагу індыйскіх каледжаў і ўніверсітэтаў. У 1918—1921 гадах — прафесар універсітэта Майсура, у 1921—1931 гадах — прафесар універсітэта Калькуты. Публікаваў арыгінальныя работы і пераклады рэлігійна-філасофскіх тэкстаў з санскрыту і палі. У 1923 — 27 гадах у Лондане выйшаў яго двухтамовая праца «Індыйская філасофія». Чытаў лекцыі ў Оксфардскім, Гарвардскім і іншых заходніх універсітэтах. У 1931 — 36 гг. віцэ-канцлер універсітэта Андхра. У 1936 — 39 гг. — прафесар рэлігіі і этыкі Усходу ў Оксфардскім універсітэце. У 1939-46 гг. — віцэ-канцлер Індуісцкага ўніверсітэта ў Варанасі (Бенарэс).

Пасля абвяшчэння незалежнасці Індыі Радхакрышнан займаўся грамадскай і дзяржаўнай дзейнасцю. У 1946 годзе прызначаны паслом у ЮНЕСКА, у 1949 годзе — паслом у СССР. Кіраваў рэформамі вышэйшай адукацыі ў Індыі. З 1952 года — першы віцэ-прэзідэнт, у 1962-67 гадах — другі прэзідэнт Рэспублікі Індыя.

Лаўрэат Тэмплтанаўскай прэміі за прагрэс у рэлігіі (1975).