Прадстаўнікоў віду лёгка адрозніць ад суродзічаў дзякуючы яго мясістым, эластычным вуснам і унікальнай афарбоўцы, якая вагаецца ад ярка-жоўтай з чорнымі палосамі ў маладых асобін да залаціста-серабрыстага колеру ў дарослых асобін. Вядома, што прадстаўнікі віду могуць вырастаць да 120 см у даўжыню[1] і дасягаць масы да 15 кг[2]. Касякі маладых асобін часта ідуць за буйнымі аб’ектамі, такімі як акулы і медузы. З дапамогай высоўнай сківіцы рыбіна высмоктвае здабычу з пяску або рыфа, яе ежай становяцца розныя віды рыб, ракападобных і малюскаў. Нераст у віду адбываецца ноччу ў розныя часы года на ўсёй тэрыторыі пражывання.
Распаўсюджанне
правіць
У параўнанні з іншымі рэгіёнамі здабыча не так папулярная, як на Сярэднім Усходзе, з 2000 па 2010 год сусветнай ўлоў рыбы складаў ад 1187 да 3475 тон[6]. Від -папулярная прамысловая рыба, якую ловяць з дапамогай прынады, блешні, нахлысту, а таксама дзіды на ўсёй тэрыторыі пражывання віду. У цяперашні час у некалькіх азіяцкіх краінах від разводзіцца ў рыбных гаспадарках. З-за бліскучай афарбоўкі маладыя асобіны карыстаюцца папулярнасцю ў марскіх акварыумах.
Зноскі
- ↑ Randall, John E. Coastal Fishes of Oman (нявызн.). — Honolulu: University of Hawaiʻi Press (англ.) (бел., 1995. — С. 183. — ISBN 0-8248-1808-3.
- ↑ Pepperel, J. Fishes of the Open Ocean: A Natural History and Illustrated Guide (англ.). — University Of Chicago Press, 2010. — С. 272. — ISBN 978-0-226-65539-0.
- ↑ Gunn, John S. A revision of selected genera of the family Carangidae (Pisces) from Australian waters(англ.) // Records of the Australian Museum Supplement : journal. — 1990. — Т. 12. — С. 1—78. — DOI:10.3853/j.0812-7387.12.1990.92
- ↑ van der Elst R., Borchert P. A Guide to the Common Sea Fishes of Southern Africa (англ.). — New Holland Publishers (англ.) (бел., 1994. — С. 142. — ISBN 1-86825-394-5.
- ↑ Hutchins, B.; Swainston, R. Sea Fishes of Southern Australia: Complete Field Guide for Anglers and Divers (англ.). — Melbourne: Swainston Publishing, 1986. — С. 187. — ISBN 1-86252-661-3.
- ↑ Fisheries and Agricultural Organisation. Global Production Statistics 1950-2010 (нявызн.). Golden trevally. FAO. Архівавана з першакрыніцы 15 мая 2012. Праверана 19 мая 2012.
