Ізакефалія
Ізакефалія або ісакефалія (ад грэч. ísos — роўны, аднолькавы, падобны і kephalé — галава, то ёсць роўнагалоўе) — мастацкі прыём у выяўленчым мастацтве, які складаецца ў размяшчэнні на адным узроўні галоў розных па велічыні і паставах фігур. Выкарыстоўваецца ў рэльефах і жывапісу.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/6/6e/Masaccio_004.jpg/250px-Masaccio_004.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/42/%D0%A4%D1%80%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B0._%D0%A1%D1%82%D1%80%D0%B0%D1%88%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D1%81%D1%83%D0%B4.jpg/250px-%D0%A4%D1%80%D0%B5%D1%81%D0%BA%D0%B0._%D0%A1%D1%82%D1%80%D0%B0%D1%88%D0%BD%D1%8B%D0%B9_%D1%81%D1%83%D0%B4.jpg)
Ізакефалія распаўсюджаная галоўным чынам у антычным мастацтве[1]. Часта сустракаецца ў мастацтве Старажытнага Усходу, мастацтве рускага сярэднявечча і еўрапейскім мастацтве ранняй эпохі Адраджэння[2][3].
Ізакефалія надавала кампазіцыі ўпарадкаванасць і рытмічна-дэкаратыўную цэльнасць.
Зноскі
- ↑ Ізакефалія (руск.) — артыкул з Вялікай савецкай энцыклапедыі
- ↑ Изокефалия // Российский гуманитарный энциклопедический словарь. — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС: Филол. фак. С.-Петерб. гос. ун-та. 2002.
- ↑ Изокефалия // «Популярная художественная энциклопедия.» Под ред. Полевого В. М. ; М.: Издательство «Советская энциклопедия », 1986.
Літаратура
правіць- Большая российская энциклопедия : [в 35 т.] / гл. ред. Ю. С. Осипов. — М. : Большая Российская энциклопедия, 2004—2017.