Пад час [[Першая сусветная вайна|І-й Суветнай вайны]] ваяваў у шэрагах войскаў Аўстра-Венгерскай імперыі ды Заходне-Украінскай Народнай Рэспублікі. Пасля Першай Сусветнай вайны эміграваў у [[ЧэхаслакіяЧэхаславакія|ЧэхаслакіюЧэхаславакію]], дзе ў [[1920]] г. скончыў гімназію і два семестры Вышэйшай педагагічнай школы. З [[1922]] г. вучыўся на філасофскім факультэце [[Карлаў ўніверсітэт|Карлава ўніверсітэта]] ў [[Прага|Празе]], дзе вывучаў археалогію ў вядомага славіста Л. Нідэрле (з 1929). У 1929 г. абараніў дысертацыю «Východni oblast kulturni a otázka šňůrove keramiký», прысвечаную шнуравой кераміцы. Працаваў на кафедры археалогіі Украінскага вольнага ўніверсітэта ў Празе; у 1938—1945 — яго рэктар. Падтрымліваў сувязі з украінскімі археолагамі. Даследаваў раннесярэднявечныя выбітнасці Прагі. Першым вывучыў і вылучыў так званы пражскі тып керамікі ў якасці доказу найстаражытнейшага славянскага засялення Цэнтральнай Еўропы. У 1960 г. абараніў доктарскую дысертацыю ў Інстытуце археалогіі Чэхаславацкай АН, прысвечаную Пражскаму граду. Аўтар больш за 150 навуковых прац, у тым ліку некалькіх манаграфій.
