Бенедыкцінцы: Розніца паміж версіямі

'''Бенедыктынцы''' — [[манах]]і найстарэўшага ў Еўропе каталіцкага манаскага ордэна [[Бенедыкт Нурсійскі|святога Бенядзікта]]. Заснаваны ў 530 Бенядзіктам Нурсійскім у горадзе Монтэкасіна ([[Італія]]). Статут бенедыкцінцаў патрабаваў сталага жыхарства ў кляштары (кляўзуры), паслушэнства, устрымання і беднасці. Мэта ордэна — кантэмпляцыя (прывядзенне псіхікі ў стан глыбокай засяроджанасці), фізічная і разумовая праца, выхаванне моладзі. Адным з абавязкаў бенедыкцінцаў было правядзенне ўрачыстай літургіі. У 9-10 ст. кляштары ордэна мелі аўтаномію, карысталіся шматлікімі прывілеямі, сабралі вялікія багацці. Гэта прывяло да адходу ад статута ордэна. Дзеля вяртання да першапачатковых ідэалаў

была праведзена Клюнійская рэформа (10-11 ст.), у выніку якой утварыліся новыя кангрэгацыі: картузаў, цыстэрцыянцаў, трапістаў, камедулаў. Бенедыкцінцы адыгралі вялікую ролю ў развіцці каталіцкай тэалогіі, умацаванні каталіцкай царквы і папства. У 13 ст. бенедыкцінцы страцілі першынство, саступіўшы яго дамініканцам і францысканцам. У 1893 г. папа Леў XIII заснаваў федэрацыю бенедыкцінцаў, якая пацверджана статутам папы Пія XII у 1952. Гэты ж папа ў 1947 г. прысвоіў Бенядзікту Нурсійскаму тытул «Бацька Еўропы», а папа Павел VI у 1964 абвясціў яго «патронам Еўропы».

 

 

== Бенедыкцінцы на Беларусі ==