Ладавіка Сфорца: Розніца паміж версіямі

У той жа самы год ён адначасова падбіў французаў, на чале з каралём [[Карл VIII, кароль Францыі|Карлам VIII]], і імператара [[Свяшчэнная Рымская Імперыя|Свяшчэннай Рымскай Імперыі]] [[Максіміліян ІI|Максіміліяна ІI]] ўмяшацца ў італьянскую палітыку, спадзяючыся на тое, што ён дасць сабе рады маніпуляваць абодвума і дастаць усе выгоды самаму, такім чынам распачаўшы [[Італьянскія войны]]. Планы не спраўдзіліся, і знаходзячы сябе ў небяспечным становішчы, ён далучыўся да лігі, якая супрацьстаяла Карлу VIII, выдаўшы сваю пляменніцу Бланку за Максіміліяна І і атрымаўшы імператарскую інвестытуру на герцагства.

Пасля першапачатковай перамогі над французамі ў [[бітве пры Форнава]] ў [[1495]] (вырабіўшы зброю з 70 тоннаў бронзы, якая мела быць ужыта на статую паводле да Вінчы) Людовіко быў выгнаны з Мілана новым каралём Францыі, Людовікам ХІІ у [[1499]]. У [[1500]], [[Людовік ХІІХII]] ўзяў у аблогу горад [[Навара]], якая была новай базай Ладавіка. Абодвы войскі мелі швейцарскіх наймітаў ў сваіх шэрагах. Швейцарцы не хацелі ваяваць супраць адно аднаго і вырашылі пакінуць Навару. Людовіко быў выданы французам у красавіку 1500 і памёр у палоне, у замку Лош. Пазней швейцарцы пакаралі смерцю жаўнера Ганса Турмана з Уры, які, як яны сцвяржалі, выдаў Ладавіка за грошы.

З цягам часу швейцарцы узнавілі сына Ладавіка, [[Максіміліяна Сфорца]], на герцагскім пасадзе. Яго іншы сын, [[Франчэска ІІII]], таксама стаў міланскім герцагам на непрацяглы час. Джавані Паола, яшчэ адзін сын Ладавіка, быў паспяховым кондат'ера і першым ў сямейным дрэве маркізаў [[Караваджа]].