Аляксандр Іванавіч Лакотка: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 24:
| Сайт =
}}
'''Аляксандр Іванавіч Лакотка''' (нарадзіўся 25 студзеня 1955 года) — беларускі [[архітэктар]], [[этналогія|этнолаг]], [[мастацтвазнаўца]], [[гісторык]]. Дырэктар (2004—зараз) Інстытута мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]]. Доктар гістарычных навук (1993), доктар архітэктуры (2002), прафесар (2003). Член-карэспандэнт [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]] (2004).
==Біяграфія==▼
▲==Біяграфія==
Працаваў у Інстытуце мастацтвазнаўства, этнаграфіі і фальклору [[НАН Беларусі|Нацыянальнай акадэміі навук Рэспублікі Беларусь]] на розных пасадах, а ў 2004, пасля [[Міхаіл Фёдаравіч Піліпенка|Міхаіла Фёдаравіча Піліпенкі]], стаў дырэктарам інстытута.
==Унёсак ў навуку==
Аўтар звыш 200 навуковых прац, у тым ліку 18 манаграфій, сярод якіх найбольш значнымі з'яўляюцца: "Беларускае народнае дойлідства" (1991), "Сілуэты старога Мінска. Нарысы драўлянай архітэктуры" (1991), "Бераг вандраванняў, ці адкуль у Беларусі мячэці" (1994), "Беларусы. Т. 2. Дойлідства" (1997), "Нацыянальныя рысы беларускай архітэктуры" (1999), "Гістарычна-культурныя рэгіёны Беларусі" (2002), "Драўлянае сакральна-манументальнае дойлідства Беларусі" (2003), "Архітэктурна-ландшафтная тапаграфія беларуска-рускага этнічнага пагранічча" (2003), "Архітэктурная спадчына Беларусі" (2004) і інш.
| |||