Лошыцкі сядзібна-паркавы комплекс: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
±Катэгорыя:Жылы раён Лошыца, Мінска→Катэгорыя:Жылы раён Лошыца, Мінск; ±Катэгорыя:Ленінскі раён, Мінска→[[Катэгорыя:Ленінскі раён... |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 36:
|Рэліквіі =
|Настаяцель =
|На карце = Беларусь Мінск
|Стан = рэканструяваны
|Сайт =
Радок 48 ⟶ 49:
У 1703 г. маёнтак перайшоў [[Георгій Прушынскі|Георгію Прушынскаму]], пазней да яго сына маршалку галоўнага трыбунала [[Іосіф Прушынскі|Іосіфа]], кавалера [[ордэн Белага Арла|ордэнаў Белага Арла]] і [[ордэн Святога Станіслава|Св. Станіслава]]. З яго імем звязана фарміраванне барочнай сядзібы другой паловы [[XVIII ст.]] У гэты час Лошыца вядома па інвентарах [[1772]], [[1777]], [[1785]] гг. У [[1779]] г. уладанні былі падзелены паміж сынамі Іосіфа. [[Лошыца]] разам з [[Фальварк|фальваркам]] [[Весялоўка]] пад [[Мінск]]ам адыйшла малодшаму (шостаму) сыну [[Казімір Прушынскі|Казімір]]у. [[Новы Двор]] і [[Трасцянец]] дасталіся [[Антоній Прушынскі|Антонію]], [[Каралішчавічы]] - [[староста мінскі|старосце мінскаму]] [[Станіслаў Прушынскі|Станіславу]]. Лошыцкі маёнтак ад Казіміра атрымаў у спадчыну сын Станіслава [[Ксаверый Прушынскі|Ксаверый]], пасля смерці якога ўладальніцай стала яго жонка Ганна. Затым маёнткам валодалі іх сын [[Ірыней Прушынскі|Ірыней]], пасля яго — старэйшы сын [[Яўстафій Прушынскі|Яўстафій]]<ref name="locator">[http://locator.by/places/98282/link Лошыцкі сядзібна-паркавы комплекс]</ref>.
[[Выява:View of Łošyca, J. Pieška.jpg|thumb|
З Яўстафіем Любанскім звязаны найбольш паспяховы перыяд развіцця маёнтка. Маёнтак стаў адной з лепшых [[Мінская губерня|губернскіх]] гаспадарак, а Лошыца стала вядомым месцам свецкага жыцця<ref name="ГККРБ-2009"/>, тут збіралася прагрэсіўная інтэлегенцыя Міншчыны. Часта бываў тут [[Вінцэнт Дунін-Марцінкевіч]], які сябраваў з Яўстафіем<ref name="locator"/>. Яўстафій выбіраўся ў гарадскую і [[Дзяржаўная дума|Дзяржаўную думу]] першага склікання, быў членам [[Мінскае сельскагаспадарчае таварыства|Мінскага сельскагаспадарчага таварыства]], старшынёй камітэта [[Мінская лясная біржа|Мінскай лясной біржы]], а таму добра ведаў сельскую гаспадарку. У развіцці маёнтка вялікую ролю адыграла і яго жонка [[Ядвіга Прушынская|Ядвіга]] з [[Род Кеневічаў|Кеневічаў]]. Пасля яе трагічнай смерці ў 1905 г. Яўстафій пакінуў сядзібу і выехаў на [[Каўказ]]. Апошнім уладальнікам сядзібы быў яго брат [[Аляксандр Прушынскі|Аляксандр]] з [[Любань|Любані]]<ref name="ГККРБ-2009">{{крыніцы/ГККРБ-2009|}}</ref>.
| |||