Францішак Ксаверый Хамінскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др Bot: Migrating 3 interwiki links, now provided by Wikidata on d:q4464257 (translate me) |
дапаўненне, афармленне |
||
Радок 9:
|шырыня герба=120px
|подпіс герба=Герб «[[Ліс, герб|Ліс]]»
<!-- ІНФАРМАЦЫЯ АБ ТЫТУЛАХ -->
|тытул=[[Ваявода мсціслаўскі]]
|парадак=
Радок 19:
|перыяд праўлення=
|папярэднік=[[Тадэвуш Білевіч]]
|пераемнік=няма (''пасада скасавана'')
|каментар= ''(намінальна)''
| тытул_2 =[[Прадвадзiцелі (маршалкі) дваранства Мінскай губерні|Мінскі губернскі маршалак]]
| парадак_2 =
| перыядпачатак_2 =1795
| перыядканец_2 =1797
| перыяд праўлення_2 =
| папярэднік_2 = няма (''пасада заснавана'')
| пераемнік_2 = князь [[Францішак Сапега|Францішак Аляксандравіч Сапега]]
|дата нараджэння=
Радок 28 ⟶ 35:
|пахаваны=
|пахаваная=
|род=[[род Хамінскіх|Хамінскія]]
|бацька=[[Гілярый Хамінскі]]
|маці=Ганна [[Род Копцяў|Копаць]]
|муж=
|жонка=
|дзеці= няма
|рэлігія=
| узнагароды ={{{!}} style="background: transparent"
Радок 43 ⟶ 50:
}}
'''Францішак Ксаверый
==Дзяржаўная дзейнасць==
У [[1764]] быў палкоўнікам у канфедэрацыі [[род Чартарыйскіх|Чартарыйскіх]], у [[1768]] – членам [[Барская канфедэрацыя|Барскай канфедэрацыі.]]
Брыгадзір пяцігорскай харугвы [[ВКЛ]] (1779—1785), генерал-маёр войск ВКЛ (1788—1795), займаў пасаду пінскага судовага старосты (1782—1794). Як прыбліжаны гетмана ВКЛ [[Міхал Казімір Агінскі|Міхала Казіміра Агінскага]] ездзіў з дыпламатычнымі даручэннямі ў Заходнюю Еўропу. Апошні [[ваявода мсціслаўскі]] (1788—1795). У [[1782]] і [[1784]] быў паслом на [[Сойм Рэчы Паспалітай|сойм]] ад [[Пінскі павет|Пінскага павета]]: на сойме ў [[1782]] абраны соймавым суддзёй, на сойме ў [[1782]] абраны маршалкам сойма. У [[1786]] Хамінскі абраны маршалкам [[Трыбунал ВКЛ|Трыбунала ВКЛ]]. Кавалер ордэнаў [[Ордэн Святога Станіслава|Святога Станіслава]] (1782) і [[Ордэн Белага Арла|Белага Арла]] (1785).
Пасля [[падзелы Рэчы Паспалітай|падзелаў Рэчы Паспалітай]] прадоўжыў палітычную кар'еру ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]]. У [[1795]] на дваранскіх выбарах у [[Мінск]]у быў выбраны першым [[Прадвадзiцелі (маршалкі) дваранства Мінскай губерні|губернскім маршалкам (прадвадзіцелем дваранства) Мінскай губерні]] (1795—1797). У [[1796]], не праходзячы службы, адразу атрымаў высокі расійскі чын [[тайны саветнік|тайнага саветніка]]. У [[1797]] арыштаваны па падазрэнні ў змове супраць расійскага імператара [[Павел I, імператар расійскі|Паўла I]].
==Літаратурная дзейнасць==
Аўтар [[класіцызм|класіцыстычных]] вершаў, публіцыстычнага «Адказу» (1792). Ёсць меркаванне, што Хамінскі напісаў за [[Міхал Казімір Агінскі|Міхала Казіміра Агінскага]] большасць
асветніцкіх паэтычных твораў, апублікаваныз пад псеўданімам ''Слонімскі грамадзянін'' у зборніках
«Гістарычныя і маральныя аповесці» (1782) і «Байкі і не-байкі» (1788). Перакладаў на [[польская мова|польскую мову]] творы [[Гарацый|Гарацыя]], [[Жан Расін|Жана Расіна]], [[Жак Дэліль|Жака Дэліля]], [[П'ер Карнель|П'ера Карнеля]].
| |||