Афіцыйна адміністрацыйныя ўстановы пачалі працаваць з 22 верасня (2 кастрычніка) 1795, а кіраванне стала ажыццяўляцца па прынятым у [[1775]] у Расійскай імперыі «Устанаўленні кіравання губерняў Усерасійскай імперыі»: у Мінску адкрыліся Мінскае намесніцкае праўленне, судовыя (угалоўная і грамадзянская) палаты, казённая палата, совесны суд, прыказ грамадскага нагляду, верхні земскі суд, губернскі магістрат і верхняя расправа.
У [[18001801]]—[[1816]] Мінская губерня ўваходзіла ў склад [[Кіеўскае генерал-ваеннае губернатарства|Кіеўскага генерал-ваеннага губернатарства]] (1801—1832); з [[8 студзеня]] [[1831]] па 8[[13 красавіка]] [[1831]] — уваходзіла ў склад [[Віцебскае, Магілёўскае і Смаленскае генерал-губернатарства|Віцебскага,Магілёўскагагенерал-губернатарства]] і(1823—1856). Смаленскага13 красавіка 1831 Мінская губерня была вылучана са складу Віцебскага генерал-губернатарства і перайшла (13 красавіка 1831 — 31 ліпеня 1831) пад уладу Галоўнакамандуючага Рэзервовай арміяй, а пасля (31 ліпеня 1831 — 6 кастрычніка 1831) Галоўнакамандуючага Дзеючай арміяй. Паралельна было створана таксама [[Мінскае часовае ваеннае губернатарства]];з 8(31 красавіка 1831 па— 22 студзеня 1832) для задушэння паўстання ў Мінскай губерні і далейшага арышта і прыцягнення да следства яго удзельнікаў. У [[1834]]—[[1856]] і [[1862]]—[[1870]] Мінская губерня ўваходзіла ў склад [[МінскаеВіленскае ваеннае генерал-губернатарства|Мінскага ваеннагаВіленскага генерал-губернатарства]] з цэнтрам у Мінску(1832—1864), якоеперайменаванага складалася[[24 толькілютага]] з[[1864]] аднойу Мінскай[[Віленскае губернігенерал-губернатарства]] (1864—1912).
У [[1834]]—[[1856]] і [[1862]]—[[1869]] Мінская губерня ўваходзіла ў склад [[Віленскае генерал-губернатарства|Віленскага генерал-губернатарства]].
У пачатку XX стагоддзі плошча яе тэрыторыі складала каля 91 213 км², а колькасць насельніцтва — 2 539 100 чалавек.
