Д

Д — пятая літара беларускага алфавіта. Мае кірылічнае паходжанне на аснове грэка-візантыйскага пісьма. Мела лічбавае значэнне «чатыры». У сучаснай беларускай мове абазначае шумны звонкі выбухны пярэднеязычны зычны гук «д» («дарога, дуброва»), а перад глухімі зычнымі і на канцы слоў – парны да яго звонкасці і глухасці гук «т» («кладка» — «клатка», «сад» – «сат»).