Бінтан: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Frantishak (размовы | уклад) |
Frantishak (размовы | уклад) |
||
Радок 33:
==Гісторыя==
Згодна традыцыі, першыя жыхары з'явіліся на Бінтане з Паўднёвага [[Кітай|Кітая]] ў [[231]] г. н. э. У канцы [[14 стагоддзе|XIV]] - пачатку [[15 стагоддзе|XV]] ст. востраў занялі перасяленцы з [[Малакскі паўвостраў|Малакі]] на чале султана Мухамеда. У [[1511]] - [[1526]] гг. Бінтан быў акупаваны [[Партугалія|партугальцамі]]. Пасля іх зыходу ён уваходзіў у склад некалькіх суседніх [[дзяржава|дзяржаў]]. У [[1814]] г. стаў валоданнем [[Брытанская Ост-Індская кампанія|Брытанскай Ост-Індскай кампаніі]]. У [[1824]] г. быў перададзены пад кіраванне [[Галандская Ост-Індская кампанія|Галандскай Ост-Індскай кампаніі]]. З [[1949]] г. — у складзе [[Інданезія|Інданезіі]].
==Інфраструктура==
Востраў Бінтан — галоўны [[турызм|турыстычны]] цэнтр [[архіпелаг Рыау|архіпелага Рыау]]. Турысты прыбываюць пераважна з суседніх [[Сінгапур]]а, [[Малайзія|Малайзіі]], [[Батам]]а і іншых рэгіёнаў [[Інданезія|Інданезіі]]. Найбуйнейшы населены пункт — горад Танджунг-Пінанг. На захадзе Бінтана пабудавана прамысловая зона, дзе размешчаны гандлёвыя склады, прадпрыемствы па перапрацоўцы сельскагаспадарчай прадукцыі, нафтаперапрацоўчы завод. Паромы звязваюць Бінтан з [[Батам]]ам і [[Сінгапур]]ам. Дзейнічае [[аэрапорт]].
==Спасылкі==
| |||