'''Фізіка вадкасцяўвадкасцей''' (фізіка вадкага стану рэчывырэчыва) -— раздзел фізікі, у якім вывучаюцца механічныя і фізічныя ўласцівасці [[Вадкасць|вадкасцяўвадкасцей]]. Статыстычная тэорыя вадкасцяўвадкасцей з'яўляецца падзелампадрадзелам [[Статыстычная фізіка|статыстычнай фізікі]]. Найважнейшым вынікам з'яўляецца вывад ўраўненняў [[Гідрадынаміка|гідрадынамікі]] з ўраўненняў Ліувіля, рэалізаваны М. М. Багалюбавым ў 1948 годзе. У фізіцы квантавых вадкасцяўвадкасцей вывучаецца з'ява [[звышцякучасць|звышцякучасці]], якая знайшлізнайшла тлумачэнне ў працах М. М. Багалюбава 1947-1949 гадоў.
Поспехі тэорыі фазавых пераходаў паміж газападобным і вадкім станам рэчыва, створанай Ван-дэр-Ваальсам, умацавалі ўяўленні аб структурнай блізкасці гэтых станаў, як неўпарадкаваных, ігалоўнае тых,адрозненне якіяякіх адрозніваюццазаключаецца толькі шчыльнасцюў шчыльнасці часціц. Пасля першых рэнтгенаструктурных даследаванняў размеркавання часціц ў вадкасці высветлілася, што вадкасці не з'яўляюцца бесструктурнымі. У тэорыі рассейвання святла ў вадкасці, распрацаванай Цэрніке і Пірсам ў [[1927]] годзе, узнікае функцыя размеркавання. Я. І. Фрэнкель ўвёўувёў ўяўленне аб вагальныхвагальна-паступальным руху малекул у вадкасцях і развіў кінетычную мадэль ў фізіцы вадкасцяўвадкасцей. Строгая статыстычная тэорыя вадкасцяўвадкасцей была пабудавана ў працах М. М. Багалюбавым ў 1947-1949 гадах. І. З. Фішэр выкарыстаў ланцужок ўраўненняў Багалюбава ў другім парадку<ref name="Croxton">Крокстон К. Физика жидкого состояния. Статистическое введение. пер с англ. М.: Мир, 1978. — 400с.</ref> для апісання вадкасці. Таксама, І. З. Фішэр стварыў лагранжаву тэорыю цеплавых гідрадынамічных флуктуацый. У прадмове аўтара да рускага выдання сваёй кнігі К. А. Крокстан пісаў ў 1976 годзе: "Апошнія два ці тры дзесяцігоддзі фізіка вадкага стану ... дасягнула значных поспехаў, у асноўным дзякуючы піянерскім працпрацам савецкіх аўтараў -— галоўным чынам М. М. Багалюбава, Я. І. Фрэнкеля і І. З. Фішэра ». <ref name="Croxton"/>
