Японія: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 75:
 
== Насельніцтва ==
Нацыянальны склад насельніцтва аднародны (99,4% [[японцы]]); невялікая колькасць [[карэйцы|карэйцаў]] (0,6%), [[айны|айнаў]], кітайцаў. Асноўныя рэлігіі — [[сінтаізм]] і [[будызм]] (84% вернікаў), 0,7% [[хрысціянства|хрысціяне]]. Сярэдняя шчыльнасць 337 чалавек на 1 км². Найбольш шчыльна заселена раўніна Канто. Гарадскога насельніцтва 78%; каля 42% жыве ў гарадах з насельніцтвам больш за 3 млн. чалавек. Быйныя гарады: [[Токіа]], [[Іакагама]], [[Осака]], [[Нагоя]], [[Сапара]], [[Горад Кобэ|Кобэ]], [[Кіёта]], [[Горад Фукуока|Фукуока]], Кавасакі, [[Хірасіма]], [[горад Такусіма|Такусіма]]. У прамысловасці занята 25% эканамічна актыўнага насельніцтва, у [[сельская гаспадарка|сельскай гаспадарцы]] — 5%.
 
== Гісторыя ==
Радок 124:
У пачатку 19 стагоддзя рэалістычныя традыцыі гарадской літаратуры прадаўжаў [[Дзіпэнся Іку]]. Быў створаны самы вялікі раман класічнай японскай літаратуры [[Хаккэндэн]]. Пасля незавершанай рэвалюцыі 1867—1868 гадоў адбыліся вялікія зрухі ў развіцці літаратуры, шырока перакладаліся творы заходнееўрапейскіх пісьменнікаў. Пачатак новай літаратуры даў трактат «Сутнасць рамана» [[Цубауці Сёё]], які паставіў на першы план пачуццёвасць і індывідуальнае жыццё. У аснове японскага рэалізму — раман «Плывучае воблака» [[Футабатэй Сімэй|Футабатэя Сімэя]]. З паяўленнем паэтычны зборнік «Сінтайсісё» («Зборнік вершаў новай формы») усталяваўся жанр свабоднага верша — сі ([[Акіка Ёсана]], [[Кітамура Такоку]]). Паралельна з рамантычнай паэзіяй развіваўся рэалістычны кірунак, у якім сцвердзіўся размоўны свабодны верш (дзіюсі), што стаў пануючай паэтычнай формай 20 стагоддзя.
 
У пачатку 20 стагоддзя пад уплывам творчасці [[Эміль Заля|Э. Заля]] ўзнік рух за натуралізм ([[Кафу Нагаі]]). Сацыяльная праблематыка, разрыў паміж ідэалам і рэчаіснасцю — галоўныя тэмы японскіх рэалістаў ([[Кунікіда Допа]], [[Нацумэ Сосэкі]], [[Тасон Сімадзакі]], [[Катай Таяма]]). Заснавальнік дэмакратычнай паэзіі — Т. Ісакава. У 1920—1930-я гады ўзніклі плыні пралетарскай літаратуры ([[Такунага Сунаа]], [[Ёсікі Хаяма]]), неарамантызму ([[Дзюн'іціра Танідзакі]]), неагуманізму (Н. Сіга), «школа новага майстэрства» (неарэалізму; [[Акутагава Руноскэ|Р. Акутагава]]). Прынцыпы мадэрнісцкай эстэтыкі адбіліся на творчасці групы «неасенсуалістаў» ([[Рыіцы Ёкаміцу]]). У пачатку 21 стагоддзя папулярным пісьменнікам быў [[Харукі Муракамі]].
 
== Беларуска-японскія адносіны ==