Вікіпедыя

Зялёныя левыя: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Няма тлумачэння праўкі
арфаграфія
Радок 29:
== Гісторыя ==
 
На выбарах у Еўрапарламент [[1984]] тры левыя палітычныя партыі (Камуністычная партыя Нідэрландаў, Пацыфісцкая сацыялістычная партыя, Палітычная партыя радыкалаў) ўтварылі агульны выбарчы блок.
 
Падчас парламенцкіх выбараў [[1989]] годзе была створана перадвыбарная кааліцыя з чатырох левых партый, якая выйграла шэсць месцаў з 150 у другой палаце парламента. У склад блока ўвайшлі наступныя партыі:
 
*[[Камуністычная партыя Нідэрландаў]] — заснавана ў [[1919]] годзе, у 1980-х гадах зведала пэўныя ідэалагічных змяненняў і да камуністычнай ідэалогіі далучыла фемінізм. На працягу мінулага дзесяцігоддзі, яна ўвесь час губляла членаў і ў 1986 годзе страціла апошнія парламенцкія месцы.
Радок 40:
Парламенцкая фракцыя Зялёных левых была адзінай партыяй у парламенце Нідэрландаў, якая выступіла супраць [[Вайна ў Персідскім заліве|вайны ў Персідскім заліве]] .
 
Перад парлямэнцкіміпарламенцкімі выбарамі [[1994]] Зялёныя левыя правялі ўнутраныя выбары палітычнага кіраўніцтва партыі. ЛідэрамЛідарам партыі была абрана Іна Брауэр (прадстаўніца былой КПН). Аднак пасля парламенцкіх выбараў Брауэр пакінула парламент. Замест яе лідэрамлідарам стаў Пол Розенмьоллер. Харызматычны Розенмьоллер стаў «неафіцыйных лідэрамлідарам» апазіцыі першаму кабінету Кока, паколькі галоўная апазіцыйная партыя [[Хрысціянска-дэмакратычны заклік]] была не ў стане добра адаптавацца да сваёй новай ролі ў якасці апазіцыйнай партыі. Розенмьоллер выклаў новую стратэгію: Зялёныя левыя павінны прапанаваць альтэрнатыву, а не проста адхіляць прапановы ўрада.
 
Пасля парламенцкіх выбараў [[1998]] Зялёныя левыя больш чым у два разы павялічылі колькасць сваіх месцаў , атрымаўшы 11 дэпутацкіх мандатаў. Харызматычны «неафіцыйны лідэрлідар» Розенмьоллер гуляў важную ролю ў гэтым. Шмат новых асоб сталі членамі парламента, у тым ліку Фемке Халсма, таленавіты палітык, якая пакінула [[Партыя працы, Нідэрланды|Партыю працы]] і перайшла да Зялёных левых у 1997 годзе.
 
[[Аперацыя «Саюзная сіла»|Вайна ў Косава]] ў [[1999]] годзе прывяла да ўнутранага расколу партыі. Парламенцкая фракцыя ў другой палаце падтрымала ўмяшанне НАТО, у той час як фракцыя ў першай палаце была супраць інтэрвенцыі. У [[2003]] годзе Зялёныя левыя амаль аднадушна выступілі супраць [[Іракская вайна|вайны ў Іраку]].
 
Перад парлямэнцкіміпарламенцкімі выбарамі [[2003]] Розенмьоллер пакінуў парламент, спаслаўшыся на пагрозы яго жыццю і жыццю яго сям'і. Яго замяніла на пасадзе старшыні партыі Фемке Халсма.
 
У канцы [[2003]] года Халсма часова пакінулі парламент, каб нарадзіць блізнят. Пры яе адсутнасці парламенцкую фракцыю ўзначальвала Марыйка Ус. Калі Халсма вярнулася ў парламент, пачалася дыскусія аб ідэалагічных прынцыпах партыі. Яна падкрэсліла важнасць індывідуальнай свабоды, памяркоўнасці, самарэалізацыі і вызвалення. У адным з інтэрв'ю яна назвала сваю партыю «апошняй ліберальнай партыяй Нідэрландаў». Гэта прывяло да значнай ўвагі сродкаў масавай інфармацыі і палітолагаў, якія адзначылі ідэалагічныя змены ў партыі.
Радок 53:
 
== Ідэалогія і праграмныя прынцыпы ==
Партыя аб'ядноўвае зялёную і левую ідэалогію. ОновномуАсноўныя ідэалагічныя прынцыпы Зялёных левых замацаваны ў партыйнай праграме (так званая «Partij voor de Toekomst» — партыя будучыні). Яе прынцыпы ўключаюць у сябе:
*Абарона Зямлі, экасістэмы і паважлівы зварот з жывёламі.
*Справядлівае размеркаванне прыродных рэсурсаў паміж усімі грамадзянамі свету і ўсімі пакаленнямі.
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Зялёныя_левыя"