Белы карлік: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 217:
[[Файл:White.Dwarfs.Spectra.ESO.9953b.jpg|міні|300px|Мал. 7. Спектры белых карлікаў у шаравым скопішчы [[NGC 6397]]. «Стандартны» спектр белага карліка спектральнага класа DA для параўнання паказаны зверху (чырвоны).]]
[[Спектр]]ы белых карлікаў моцна адрозніваюцца ад спектраў зорак галоўнай паслядоўнасці і гігантаў. Галоўная іх асаблівасць — невялікі лік моцна пашыраных ліній паглынання, а некаторыя белыя карлікі ([[спектральныя класы зорак|спектральны клас]] DC) наогул не ўтрымліваюць прыкметных ліній паглынання
Асаблівасці спектраў белых карлікаў тлумачацца некалькімі фактарамі. Па-першае, з-за высокай шчыльнасці белых карлікаў [[паскарэнне свабоднага падзення]] на іх паверхні складае ~10<sup>8</sup> см/с² (ці ~1000 км/с²), што, у сваю чаргу, прыводзіць да малой працягласці іх фотасферы, велізарных шчыльнасцей і ціскаў у іх і пашырэння ліній паглынання. Іншым вынікам моцнага [[гравітацыйнае поле|гравітацыйнага поля]] на паверхні з'яўляецца [[гравітацыйнае чырвонае зрушэнне]] ліній у іх спектрах, эквівалентнае хуткасцям ў некалькі дзесяткаў км/с. Па-другое, у некаторых белых карлікаў з моцнымі магнітнымі палямі назіраюцца моцная палярызацыя выпраменьвання і расшчапленне спектральных ліній з-за [[Эфект Зеемана|эфекту Зеемана]].
| |||