Белы карлік: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 248:
Белыя карлікі пачынаюць сваю эвалюцыю як аголеныя выраджаныя ядры чырвоных гігантаў, скінуўшых сваю абалонку — гэта значыць у якасці цэнтральных зорак маладых планетарных туманнасцей. Тэмпературы фотасферы ядраў маладых планетарных туманнасцей надзвычай высокія — так, напрыклад, тэмпература цэнтральнай зоркі туманнасці NGC 7293 складае ад 90000 [[Кельвін, адзінка вымярэння|К]] (ацэнка па лініях паглынання) да 130000 К (ацэнка па рэнтгенаўскаму спектру)<ref>{{Cite journal| volume = 422| pages = 205-207| last = Leahy| first = D. A.| coauthors = C. Y. Zhang, Sun Kwok| title = Two-temperature X-ray emission from the planetary nebula NGC 7293| journal = The Astrophysical Journal| accessdate = 2010-07-05| date = 1994| url = http://adsabs.harvard.edu/abs/1994ApJ...422..205L}}</ref>. Пры такіх тэмпературах вялікая частка спектра прыпадае на жорсткае [[Ультрафіялетавае выпраменьванне|ультрафіялетавае]] і мяккае [[рэнтгенаўскае выпраменьванне]].
Разам з тым, назіраемыя белыя карлікі па сваіх спектрах пераважна дзеляцца на дзве вялікія групы
* «вадародныя» спектральнага класа DA, у спектрах якіх адсутнічаюць лініі гелію, складаюць ~80% папуляцыі белых карлікаў,
* і «геліевыя» спектральнага класа DB без ліній вадароду ў спектрах, складаюць большую частку астатніх 20% папуляцыі.
Прычына такога адрознення саставу атмасфер белых карлікаў доўгі час заставалася няяснаю. У 1984 Іка Ібен разгледзеў сцэнарыі «выхаду» белых карлікаў з пульсуючых чырвоных гігантаў, якія знаходзяцца на [[асімптатычная галіна гігантаў|асімптатычнай галіне гігантаў]], на розных фазах пульсацыі<ref
{{Cite journal
| issn = 0004-637X
| |||