Ісмаіл I: Розніца паміж версіямі

'''Ісмаіл I''', поўнае імя '''Абу л-Музафар бін Хайдар ас-Сафаві''', таксама '''Ісмаіл Сефеві''' або '''Ісмаіл Хатаі''' ({{ДН|17|7|1487}} - — {{ДС|23|5|1524}}; {{lang-az|Şah İsmayıl Səfəvi, شاه اسماعیل}}, {{lang-fa|شاه اسماعیل}}) - — шахіншах Персіі, палкаводзец і [[паэт]], заснавальнік [[дынастыя Сефевідаў|дынастыі Сефевідаў]]. У 1501 годзе захапіў [[Тэбрыз]] і прыняў тытул шаха іранскай правінцыі Азербайджан, у 1502 годзе - — тытул [[шах]]а ўсяго Ірана. Пры Ісмаіле I тэрыторыя дзяржавы Сефевідаў дасягнула найбольшых памераў. Вядомыя яго газэлі, эпічная паэма «Дзесяць пісьмаў» (1506), «Кніга настаўленняў», пісаў пад псеўданімам «Хатаі». Ён аказаў уплыў на развіццё ўсёй цюркамоўнай паэзіі. Класік азербайджанскай літаратуры.