Вожык (часопіс): Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Радок 22:
Са жніўня 1945 года выдаецца ў Мінску як часопіс сатыры і гумару «Вожык». Да 1958 друкаваўся на 8, затым на 12 старонках, з каляровымі ілюстрацыямі. З кастрычніка 2009 года па кастрычнік 2011 года — як [[альманах]], са студзеня 2012 года — зноў як часопіс сатыры і гумару. Друкуе фельетоны, памфлеты, байкі, прытчы, вершы, апавяданні, інтэрмедыі, п'есы, сцэнкі, гумарэскі, іранескі, мініяцюры, пародыі, эпіграмы, [[каламбур]]ы, афарызмы, жарты, усмешкі, анекдоты, пераклады сатырычных і гумарыстычных твораў, а таксама карыкатуры, шаржы, малюнкі, плакаты.
 
Выдаваў сатырычны плакат «На калючкі» (з 1963 года, 2 разы ў год). Выдаецца "«Бібліятэка «Вожыка»„Вожыка“, літаратурны дадатак да часопіса сатыры і гумару «Вожык»„Вожык“. Выходзіла ў выдавецтве ЦК КПБ з 1957 г. па 6 кніжак штогод (затым — у РВУ «Літаратура„Літаратура і Мастацтва»Мастацтва“).
 
== Асноўныя рубрыкі ==
„Бібліятэкары жартуюць“
«Бібліятэкары жартуюць»
 
„Бізнес-класікі“
«Бізнес-класікі»
 
„Вернісаж“
«Вернісаж»
 
„Віншуем!“
«Віншуем!»
 
„Вожыкаўскі плакат“
«Вожыкаўскі плакат»
 
«Вожык»„Вожык“ у асобах»
 
«Вожыку» пішуць…»"
 
«Вясёлая пошта»
Радок 45:
«ГУмар СЯброў»
 
«Дарогу маладым!»
 
«Думкі ўголас»
Радок 53:
«Імпарт»
 
«Каб і хацеў  — не прыдумаеш…»
 
«Калючык»
Радок 59:
«Карэктарскія агрэхі»
 
«"Кнігарня «Вожыка»
 
«Мабільны фотапрыкол»
Радок 73:
«Усмешкі чытачоў»
 
«"Упершыню ў «Вожыку»
 
«NB» («Звярні ўвагу»)
 
== Бібліятэка «Вожыка» ==
Літаратурны дадатак да часопіса сатыры і гумару «Вожык». Выходзіла ў выдавецтве ЦК КПБ з 1957 г. па 6 кніжак штогод (затым — у РВУ «Літаратура і Мастацтва»). Змяшчае сатырычныя і гумарыстычныя творы — фельетоны, памфлеты, байкі, прытчы, вершы, апавяданні, інтэрмедыі, п'есы, сцэнкі, гумарэскі, іранескі, мініяцюры, пародыі, эпіграмы, каламбуры, афарызмы, жарты, усмешкі, анекдоты, а таксама карыкатуры, шаржы, малюнкі, плакаты. Пачатак бібліятэцы даў зборнік апавяданняў Якуба Коласа «Дзядзькаў сведка».
Выдадзены кнігі гумару і сатыры Кандрата Крапівы, Пімена Панчанкі, Максіма Лужаніна, Янкі Брыля, Уладзіміра Корбана, Эдуарда Валасевіча, Валянціна Зуба, Міхася Пянкрата, Паўла Кавалёва, Сяргея Дзяргая, Васіля Быкава, Міхася Чавускага, Петруся Броўкі, Івана Грамовіча, Міхася Скрыпкі, Генадзя Кляўко, Янкі Сіпакова, Максіма Танка, Барыса Сачанкі, Кузьмы Чорнага, Янкі Купалы, кнігі малюнкаў, шаржаў мастакоў-карыкатурыстаў Анатоля Волкава, Сяргея Раманава, Мікалая Гурло, Рыгора Грамыкі, Аскольда Чуркіна, Вадзіма Швяцова, Яўгена Бусла, Уладзіміра Бараноўскага, Міколы Гіргеля, Пятра Козіча, Анатоля Гармазы, Васіля Ключніка і многіх іншых.
Выйшлі калектыўныя зборнікі пісьменнікаў, сатырыкаў і гумарыстаў — «Давайце знаёміцца» (1957), «Працяг знаёмства» (1963), «Сатырычная паверка» (1976), карыкатурыстаў — «Першы блін — не камяком» (1977), «Калючы букет» (1981), «Пад адным дахам» (1982), «Заакіянскія „крыжаносцы“ (1984), а таксама агульныя зборнікі — „Мініяцюры і карыкатуры“ (1964), „Крывавы бізнес“ (1966), „Сем разоў адмерай…“ (1970) і іншыя.
Пабачылі свет кнігі перакладнога гумару (пісьменнікаў рэспублік СССР, жарты народаў сацыялістычных краін і інш.) — „Украінскі гумар“ (1957), „У нас у гасцях сябры“ (1962), „Усмешкі сяброў“ (1964), „Крокодил“ — наш госць» (1965), «Літоўскі гумар» (1966), «Бочачка вінароба» (1967), «Як быў створаны кенгуру» (1968), «Мора па калені» (1969), «Кракадзіл-82» (1982), «Тарас на Парнасе» (2003) і іншыя, беларускага народнага гумару — «Мужык і баба» (1957), «Народныя ўсмешкі» (1961), «Смейцеся на здароўе!» (1987), «На вясёлай хвалі» (1988). Выйшаў зборнік сатыры і гумару Заходняй Беларусі (1920—1939 гг.) — «Гэй, смалі, страляй, маланка!» (1989).
Надрукаваны таксама першыя кнігі сатыры і гумару аўтараў: Івана Аношкіна «Лішні мінус» (1959), Лідзіі Арабей «Кватэра № 3» (1961), Васіля Маеўскага «На чыстую ваду» (1962), Георгія Юрчанкі «Распрэжаны Пегас» (1965), Захара Біралы «Смех і радасць вёскі» (1929), Уладзіміра Правасуда «Бабрыная справа» (1973), Язэпа Ядлоўца «Адзінаццатая запаведзь» (1977), Івана Курбекі «Абы здароўе» (1979), Васіля Найдзіна «Мужчынскія сакрэты» (1981), Уладзіміра Мацвеенкі «Лекі без аптэкі» (1987), Мікалая Каралёва «Штатны кум» (1989), Уладзіміра Ермалаева «Хто не смяецца, той не есць!» (1994), Юліі Зарэцкай «Шчаслівыя людзі» (2011) і інш. У выданнях змяшчаюцца біяграфічныя даведкі пра аўтараў і сяброўскія шаржы.
 
== Галоўныя рэдактары ==
Радок 125 ⟶ 132:
* Яўген Міклашэўскі
* Павел Місько
* Мікола Вяршынін
* Васіль Жуковіч
* Міхась  Сліва