Салетравая вайна: Розніца паміж версіямі

[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
 
Радок 2:
|канфлікт = Салетравая вайна
|частка =
|выява = Sinking_of_the_Esmeralda_during_the_battle_of_Iquique.jpg
|памер =
|загаловак = Марская бітва пры [[Ікіке]] [[21 мая]] [[1879]]
Радок 26:
Чылійскія прадпрыемствы пачалі здабычу нітратаў, што ў [[1873]] годзе дало падставу Перу і Балівіі да ўтварэння патаемнага [[саюз|альянсу]] з мэтай авалодання чылійскімі прадпрыемствамі. Па пагадненню [[1874]] года Чылі гарантавала Балівіі кантроль над спрэчнымі тэрыторыямі, але пры ўмове, што чылійскія кампаніі на 25 год вызваляюцца ад [[падатак|падаткаў]].
 
Нягледзячы на пагадненні, у [[1878]] годзе прэзідэнт Балівіі [[ХіларыёнІлар'ён Даза]] (''Hilarión Daza'') запатрабаваў падаткі ад прадпрыемстваў, датуючы іх яшчэ [[1874]] годам. Гэта было [[правакацыя]]й на інтэрвенцыю, якая ў сваю чаргу знішчала сілу дзеяння пагадненняў па рубяжах. Салетравая вайна скончылася для Чылі значнымі тэрытарыяльнымі пашырэннямі на поўдні. Паміж Чылі і Перу было падпісана [[Анконскае пагадненне]], па якому гарады [[Арыка]] (''Arica'') і [[Такна]] (''Tacna'') заставаліся часова пад чылійскім кантролем. Толькі ў [[1929]] годзе Такна быў аддадзены Перу, Арыка так і застаўся ў Чылі. Балівія страціла выхад у [[Пацыфіка|Пацыфіку]] і таксама шматлікія тэрыторыі пустыні Атакама, што было прызнана Балівіяй у пагадненні [[1904]] года. Але Балівія і па сённяшні дзень патрабуе ад Чылі свабодны выхад да [[Ціхі акіян|Ціхага акіяну]].
 
[[Катэгорыя:Гісторыя Балівіі]]