Публій Карнелій Тацыт: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 264:
[[Файл:Lipsius manuscript.jpg|міні|200px|Каментаванае выданне Тацыта {{нп3|Юст Ліпсій|Юстам Ліпсіем|ru|Липсий, Юст}}. Ліён, 1598 год.]]
Першае друкаванае выданне Тацыта было выпушчана каля 1470 года (паводле іншай версіі, у 1472—1473 гадах) {{нп3|Ёган і Вендэлін фон Шпеер|Вендэлінам фон Шпеерам|ru|Иоганн и Венделин фон Шпейер}} у Венецыі<ref name=martin.242>''Martin R. H.'' From manuscript to print // The Cambridge Companion to Tacitus. Ed. by A. J. Woodman. — Cambridge, 2009. — P. 242</ref><ref name=martin.248>''Martin R. H.'' From manuscript to print // The Cambridge Companion to Tacitus. Ed. by A. J. Woodman. — Cambridge, 2009. — P. 248</ref><ref name=ben.168>''Benario H. W.'' Tacitus’ «Germania» and Modern Germany // Illinois Classical Studies. Vol. 15, No. 1, 1990. — P. 168</ref>. Фон Шпеер скарыстаў рукапіс «Медыцэйская II», у якім, у прыватнасці, адсутнічалі кнігі I—VI «Аналаў». У 1472, 1476 і 1481 гадах выданне фон Шпеера перадрукоўвалася ў Балонні і Венецыі. Каля 1475—1477 гадоў Францыскам Путэаланам ({{lang-la|Franciscus Puteolanus}}) у Мілане было выпушчана другое выданне, што ўключала таксама «Агрыкалу»<ref name=tronski.241 /><ref name=martin.248 /><ref>The Germania of Tacitus. Ed. by R. P. Robinson. — Hildesheim: Georg Olms Verlag, 1991. — P. 327</ref>. Путэалан выправіў шэраг недакладнасцей у першым выданні, але, відаць, не скарыстаў іншыя рукапісы, а толькі правёў філалагічную працу<ref>The Germania of Tacitus. Ed. by R. P. Robinson. — Hildesheim: Georg Olms Verlag, 1991. — P. 327—328</ref>. У 1497 годзе Філіп Пінцый ({{lang-la|Philippus Pincius}}) выпусціў у Венецыі новае выданне, заснаванае на тэксце Путэалана<ref name=robinson.328>The Germania of Tacitus. Ed. by R. P. Robinson. — Hildesheim: Georg Olms Verlag, 1991. — P. 328</ref>. Каля 1473 года Кройснерам у Нюрнбергу было распачата выданне «Германіі» на аснове іншага рукапісу, адрознага ад тых варыянтаў, якія выдаваліся ў Італіі. Годам пазней асобнае выданне «Германіі» было выпушчана ў Рыме, а ў 1500 годзе «Германія» на аснове трэцяга рукапісу была выпушчана Вінтэрбургам у Вене ў складзе зборніка<ref name=robinson.328 />. Першае поўнае выданне захаваных прац Тацыта (улучаючы першыя шэсць кніг «Аналаў» з рукапісу «Медыцэйская I») было ажыццёўлена ў 1515 годзе ватыканскім бібліятэкарам {{
Напачатку XVI стагоддзя {{нп3|Беат Рэнан|Беат Рэнан|en|Beatus Rhenanus}} выдаў каментаванае выданне складанняў Тацыта, чым паклаў пачатак іх актыўнаму філалагічнаму вывучэнню. Паводле звестак {{нп3|Іосіф Майсеевіч Тронскі|І. М. Тронскага|ru|Тронский, Иосиф Моисеевич}}, яно было выдадзена ў 1519 годзе ў Базелі<ref name=tronski.243>{{Tronski.tac}} 243</ref>, а паводле звестак сучаснага даследніка Рональда Марціна, Рэнан выпусціў два каментаваныя выданні складанняў Тацыта ў 1533 і 1544 годзе<ref name=martin.249>''Martin R. H.'' From manuscript to print // The Cambridge Companion to Tacitus. Ed. by A. J. Woodman. — Cambridge, 2009. — P. 249</ref>. З 1574 года было выпушчана некалькі выданняў складанняў гісторыка пад рэдакцыяй вядомага філолага [[Юст Ліпсій|Юста Ліпсія]] з каментарыямі<ref name=martin.250>''Martin R. H.'' From manuscript to print // The Cambridge Companion to Tacitus. Ed. by A. J. Woodman. — Cambridge, 2009. — P. 250</ref>. У 1607 годзе Курцый Пікена ({{lang-la|Curtius Pichena}}) выдаў у Франкфурце першае выданне, заснаванае на непасрэдным вывучэнні розных варыянтаў рукапісаў<ref name=martin.244 />. Аднак з-за недастатковага досведу працы з сярэднявечнымі рукапісамі і Пікена, і Ліпсій згаджаліся з тым, што рукапіс «Медыцэйская II» быў створаны ў IV—V стагоддзях, хоць ён пісалася пазнейшым беневенцкім пісьмом<ref name=martin.250 />.<br style="clear:both;" />
| |||