Ілья Яфімавіч Рэпін: Розніца паміж версіямі

У творчасці Рэпіна ўвасоблены лепшыя дасягненні дэмакратычнага мастацтва таго часу. У жанравых палотнах адлюстраваў супярэчнасці грамадскага жыцця паслярэформенай Расіі, паказаў сілу, веліч і чалавечую годнасць абяздоленага народа, раскрыў мужнасць і высакароднасць рэвалюцыянераў — «Бурлакі на Волзе» (1870-731870—1873), «{{нп3|Хрэсны ход у Курскай губерні||ru|Крестный ход в Курской губернии}}», 1880-831880—1883, «Адмова ад споведзі» (1879-851879—1885), «{{нп3|[[Не чакалі, карціна Рэпіна|Не чакалі|ru|Не ждали (картина Репина)}}]]» (1884-881884—1888). У шматлікіх партрэтах стварыў глыбокапсіхалагічныя вобразы прадстаўнікоў розных пластоў рускага грамадства — «Мужычок з баязлівых», «Протадыякан» (абодва 1877), партрэты {{нп3|Партрэт Мадэста Мусаргскага|М. П. Мусаргскага|pl|Portret Modesta Musorgskiego}} (1881), [[Антон Антонавіч Дэльвіг|А. А. Дэльвіга]] (1882), [[Леў Мікалаевіч Талстой|Л. М. Талстога]] (1877), [[Павел Міхайлавіч Траццякоў|П. М. Траццякова]] (1901), групавы партрэт «Урачыстае пасяджэнне Дзяржаўнага савета» (1901-031901—1903) і інш.). У гістарычных карцінах імкнуўся паказаць трагічныя пераплаценні чалавечых пачуццяў, моцныя драматычныя характеры — «Царэўна Соф'я» (1879), «Іван Грозны і яго сын Іван» (1885), раскрыць вольналюбівы дух народа — «Запарожцы пішуць пісьмо турэцкаму султану» (1878-911878—1891).