Нямецкая мова: Розніца паміж версіямі

У адрозненне ад сваіх [[Раманскія народы|раманскіх]] і [[Славяне|славянскіх]] суседзяў, у нямецкім моўным арэале на працягу ўсяго [[Сярэднія вякі|сярэдневякоўя]] існавалі тэрытарыяльна раздробленыя палітычныя структуры, што прывяло да ўтварэння і развіцця вялікай колькасці розных [[Дыялекты нямецкай мовы|дыялектаў]]. Рэгіянальныя асаблівасці ўжывання [[Сярэдневерхненямецкая мова|сярэдневерхненямецкай мовы]] абцяжарвалі працэс стварэння культурнай цэласнасці і стымулявалі паэтаў пачатку XIII ст. пазбягаць дыялектных форм з мэтай пашырыць круг патэнцыяльных чытачоў, што разглядаецца як першая спроба стварэння агульнанямецкай мовы. Але гэта стала магчыма толькі пры распаўсюджанні граматнасці сярод шырокіх слаёў насельніцтва ў перыяды [[Позняе Сярэдневякоўе|позняга сярэдневякоўя]] і пазней — [[Адраджэнне|Адраджэння]]<ref>{{кніга|аўтар=Thordis Hennings.|загаловак=Einführung in das Mittelhochdeutsche|месца=Berlin|выдавецтва=|год=2003|старонак=|isbn=3-11-017818-4}}</ref>.

 

 

У XIII—XIV стст. фарміраванне нямецкай мовы прыводзіць да таго, што лацінская мова паступова страчвае свае пазіцыі мовы афіцыйна-дзелавой сферы (канчаткова гэта адбываецца толькі ў XVI—XVII стст.). Паступова змешаныя ўсходне-нямецкія гаворкі, ўзнікшыя ў выніку каланізацыі славянскіх зямель на ўсход ад ракі [[рака Эльба|Эльбы]], атрымліваюць вядучую ролю і, узбагаціўшыся за кошт узаемадзеяння з паўднёванямецкай літаратурнай традыцыяй, лажацца ў нямецкай нацыянальнай літаратурнай мовы.