Кітайскае пісьмо: Розніца паміж версіямі

}}

 

 

Узрост кітайскай пісьменнасці пастаянна ўдакладняецца. У [[1962]] годзе пры раскопках неалітычнага паселішча [[Цзяху]] на рацэ [[Хуанхэ]] былі выяўлены надпісы на панцырах [[чарапаха|чарапах]], якія нагадваюць па напісанні найстаражытнейшыя кітайскія [[іерогліфы]]. Піктаграмы адносяць да [[4 тысячагоддзе да н.э.|4 тысячагоддзя да н.э.]], гэта значыць што яны старажытнейшыя за [[клінапіс|шумерскую пісьменнасць]]<ref>

</ref>. Ранейшы вядомы даследчык кітайскай пісьменнасці [[Тан Лань]] выказваў здагадку, што кітайская іерогліфіка ўзнікла дзесьці 4—5 тысячагоддзяў назад<ref>

Софронов М. В., Китайское языкознание в 50-80-хх гг.// Новое в зарубежной лингвистике, вып. XXII, Языкознание в Китае, М., 1989.

Кітайскую пісьменнасць звычайна называюць іерагліфічнай або ідэаграфічнай. Яна карэнным чынам адрозніваецца ад [[алфавіт]]най тым, што кожны знак акрамя гукавога (фанетычнага) значэння мае яшчэ і нейкае сэнсавае значэнне{{fact}}. Кітайскае пісьмо, як і ўвогуле большасць іерагліфічных пісьменнасцей, адметнае велізарнай колькасцю знакаў. У слоўніку Кансі налічваецца каля 47035 кітайскіх іерогліфаў, хоць большасць з іх рэдка ўжываецца і ў звычайных сучасных тэкстах амаль не сустракаецца. Такія рэдкаўжывальныя знакі назапашваліся на працягу гісторыі і ў свой час абазначалі рэчы і паняцці, якія пасля выйшлі з ужытку. Лічыцца, што для таго, каб разумець сучасныя кітайскія тэксты, дастаткова ведаць 3000-4000 найбольш ужывальных іерогліфаў.<ref>Norman, Jerry (2005). «[http://www.askasia.org/teachers/essays/essay.php?no=101 Chinese Writing: Transitions and Transformations]». От 2006-12-11</ref>

 

 

== Спасылкі ==