Платон Аляксеевіч Аюнскі: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 20:
{{Цёзкі2|Сляпцоў}}
'''Платон Аляксеевіч Сляпцоў''' ({{ДН|11|11|1893}}, 3-ці Жулейскі наслег, Батурускі (цяпер Татцінскі) улус, Якуцкая акруга, Якуцкая вобласць, Расійская імперыя — {{ДС|31|10|1939}}, турма, Якуцк, ЯАССР; Псеўданімы: ''Аюнскі (Шаманскі)'' ад якуцк. айуун — шаман) — [[якуты|якуцкі]] савецкі [[пісьменнік]] і грамадскі дзеяч, адзін з заснавальнікаў якуцкай савецкай літаратуры.
У [[1928]]—[[1931]] гадах наркам асветы і аховы здароўя Якуціі, з [[1935]] года дырэктар НДІ мовы і культуры. [[Рэпрэсіі ў СССР|Рэпрэсі]]раваны.
== Творчасць ==
Адзін з пачынальнікаў [[якуцкая літаратура|якуцкай літаратуры]]; прадстаўнік рамантычнага кірунку. Аўтар драматычнай [[паэма|паэмы]] «Чырвоны шаман» ([[1918]]), [[п'еса|п'ес]] «Бальшавік» (ласт. 1926), «Туйаарыма-Куо» (паст. [[1928]]), [[Аповесць|аповесці]] «Выхад з твані» ([[1936]]), [[верш]]аў, [[апавяданне|апавяданняў]]; навуковых прац «Якуцкая казка (аланхо), яе сюжэт і змест» (1927), «Пра тэорыю якуцкага вершаскладання» ([[1928]]), «Якуцкая мова і шляхі яе развіцця» ([[1935]]) і інш.
== Памяць аб Аюнскім ==
Радок 72 ⟶ 77:
== Літаратура ==
* Айунскі Платон Аляксеевіч. {{крыніцы/БЭ|1}}
* ''Абрамов О. К.'' Молох ГУЛАГа: сходство судеб трёх лидеров сибирских национальных республик. (Платон Ойунский, Элбек-Доржи Ринчино, Михей Ербанов) // Философский факультет, [[Томскі дзяржаўны універсітэт|Томский государственный университет]]. Томск, 16 мая 2015 года. / Под ред. В. С.
* ''Нюргун Боотур Стремительны''й. Якутский героический эпос олонхо. Воссоздал на основе народных сказаний Платон Ойунский. Перевел на русский язык Владимир Державин. Якутское книжное издательство. Якутск. 1975. 432 с. [Под общей редакцией С. В. Михалкова. Наблюдал за выпуском И. А. Ласков.]
* ''Вольский А.'' Москва породнила нас. // Слово о Платоне Ойунском. Якутск. 1985. С. 50-52.
Радок 80 ⟶ 86:
* ''Алексеев Е. Е., Ксенофонтов И. И., Кустуров Д. В.'' В. Скрипин — идейный преемник И. Ласкова. О очередном наступлении на П. А. Ойунского, М. К. Аммосова, И. Н. Барахова. Якутск. 2003.
* ''Лецка Я.'' Вяртаньне з-за небакраю // Іван Ласкоў. Летапісная літва: сваяцтва і лёс (кніга-пошук). Вільня. 2011. С.12. [У Лецкі Аюнскі пішацца як Аюпаў]
* ''Скрипин, Виктор''. Ложные кумиры. Ч. 2. Платон Ойунский (1893—1938). Вып. 1. Койданава.
[[Катэгорыя:Пісьменнікі СССР]]
| |||