Крыпта: Розніца паміж версіямі

'''Кры́пта''' (ад {{lang-grc|κρυπτή}}  — крыты падземны ход, тайнік)  — у сярэднявечнайсярэдневяковай заходнееўрапейскай архітэктуры адно ці некалькі падземных скляпеністых памяшканняў, якія размешчаны пад [[алтар|алтарнай]]най і [[Хоры|харальнай]] часткамі храма і служаць для пахавання і выстаўленнівыстаўлення для шанавання мошчаў [[Святы|святых]] і [[мучанік]]аў. Іншая назва крыпты  — «ніжняя» царква.

У [[Старажытны Рым|Старажытным Рыме]] крыптай звалася любое скляпеністае падземнае ці паўпадземнае памяшканне.

У якасці сіноніма слова ''крыпта'' можа выкарыстоўвацца лацінскі тэрмін ''sepulcrum'' (магіла, грабніца), які ў дахрысціянскія часы азначаў месца рытуальных спаленняў памерлых, пазней  — хрысціянскіх пахаванняў.

Першапачатковая форма крыпты была ўспадкаванаперанята ад грабніц [[апостал]]аў у рымскіх [[базіліка]]х часоў кіравання [[Канстанцін I Вялікі|Канстанціна]]. Пачынаючы з VII стагоддзя, у крыптах паўкруглай формы, якія паўтаралі форму [[апсіда|апсіды]], захоўваліся мошчы святых і мучанікаў, у гонар якіх быў асвячоны храм. У X—XI  стст. форма крыпты зведала змены: яна стала падоўжанай і размяшчалася ўжо не толькі пад апсідай, але і пад [[неф]]амі і [[трансэпттрансепт]]амі храма, што прывяло да фактычнага ператварэння крыпты ў другую падземную царкву.