Вікіпедыя

Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў: Розніца паміж версіямі

Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Kaganer (размовы | уклад)
76 правак
{{DEFAULTSORT:Гаўрылаў}}
др вікіфікацыя, афармленне
Радок 1:
{{ЗначэнніЦёзкі2|Гаўрылаў}}
{{Ваенны дзеяч
|поўнае імя = Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў
Радок 35:
|роспіс =
}}
'''Пётр Міхайлавіч Гаўрылаў''' ({{Lang-ru|Пётр Михайлович Гаврилов}}) ([[1900]] — {{ДС|||1979}}) — савецкі афіцэр, [[маёр]], удзельнік абароны [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]] падчас [[Вялікая Айчынная вайна 1941-1945|Вялікай Айчыннай Вайны]], [[Герой Савецкага Саюза]] ([[1957]])<ref name="БС">{{кніга
|аўтар =
|частка = Гаврилов Пётр Михайлович
Радок 57:
Нарадзіўся 17<ref>Па [[Юліянскі каляндар|старому стылю]].</ref> ([[30 чэрвеня|30]]) чэрвеня [[1900]] года ў вёсцы Альведзіна [[Казанская губерня|Казанскай губерні]] [[Расійская Імперыя|Расійскай Імперыі]] (зараз [[Рэспубліка Татарстан]]) ў сялянскай сям'і. Бацька памёр яшчэ да яго нараджэння (па некаторых дадзеных — калі яму споўніўся 1 год). Ва ўзросце 15 гадоў адправіўся пяшком у [[Горад Казань|Казань]]. Працаваў у пякарні, пасля — на заводзе чорнарабочым.
 
Удзельнічаў ва ўсталяванні Савецкай улады ў Казані. У [[1918]] годзе добраахвотна ўступіў у [[Чырвоная Армія|Чырвоную Армію]], ваяваў на франтах [[Грамадзянская вайна ў Расіі|грамадзянскай вайны]]. Пасля вайны застаўся ў арміі. У [[1922]] уступіўгодзе ўступіў у [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|ВКП(б)]]. У верасні [[1925]] г. скончыў ВладзікаўказскуюУладзікаўказскую пяхотную школу. На Каўказе[[Каўказ]]е ажаніўся і ўсынавіў хлопчыка-сірату. У [[1939]] годзе скончыў паскораны курс Ваеннай акадэміі імя М. У. Фрунзэ і сфарміраваў 44-ы стралковы полк, які ўдзельнічаў у [[Савецка-фінская вайна, 1939-1940|Фінскай кампаніі]]<ref name="БС"/>.
 
У сакавіку [[1940]] г. полк накіраваўся ў [[Латвія|Латвію]], а потым у саставе 42-й стралковай дывізіі быў перакінуты ў [[Заходняя Беларусь|Заходнюю Беларусь]]. У красавіку частка перадыслацыраваўся ў [[Брэст]].
 
=== Абарона Брэсцкай крэпасці ===
Радок 74:
Пасля вызвалення з нямецкага палону П. М. Гаўрылава выключылі з [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|ВКП(б)]], з прычыны страты партбілета. Аднак, адноўлены ў ранейшым вайсковым званні, восенню [[1945]] года ён быў прызначаны начальнікам савецкага лагера для японскіх ваеннапалонных у [[Сібір]]ы, дзе атрымаў некалькі падзяк па службе (лічыцца, што ён прадухіліў эпідэмію [[тыф]]у сярод японскіх ваеннапалонных, а таксама перарываў злоўжыванні з боку японскіх афіцэраў<ref name="hero">[http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=484 Гаўрылаў Пётр Міхайлавіч] / / Патрыятычны інтэрнэт-праект «[[Героі краіны, інтэрнэт-сайт|Героі Краіны]]».</ref>).
 
Пасля звальнення ў адстаўку ў сувязі з скарачэннем узброеных сіл з'ехаў у [[Татарстан]], а затым у [[Краснадар]], дзе ў [[1955]] годзе знайшоў жонку і сына, з якімі не бачыўся з першага дня вайны.<ref name="hero" />
 
Пасля выхаду на радыё ў [[1955]] годзе цыкла перадач пад назвай «У пошуках герояў Брэсцкай крэпасці», іх аўтарам — [[Сяргей Сяргеевіч Смірноў, пісьменнік|Сяргеем Смірновым]] — у [[1956]] годзе была напісана, і ў [[1957]] годзе выдадзена кніга «Брэсцкая крэпасць», у якой быў паказаны подзвіг гарнізона крэпасці ў 1941 годзе. Дзякуючы гэтаму П. М. Гаўрылаў аднавіў членства ў партыі і быў прадстаўлены да ўзнагароды.
Радок 89:
* Імем Гаўрылава названы вуліцы ў [[Казань|Казані]], [[Горад Брэст|Брэсце]]<ref name="БС"/>, [[Краснадар]]ы і Пестрацах.
* Яго імем таксама быў названы [[калгас]] у роднай вёсцы Альведзіна.
* Імем П. М. Гаўрылава названы пік у Цэнтральным [[Цянь-Шань|Цянь-Шане]].
* Ганаровы грамадзянін горада Брэста (1984)<ref>{{кніга|аўтар=Долготович Б. Д.|загаловак=Почётные граждане белорусских городов: биограф. справочник|Б. Д. Долготовичадказны=|месца=Мн.|выдавецтва=Беларусь|год=2008|старонкі=6—7|старонак=368|isbn=978-985-01-0784-8|тыраж=2000}}{{ref-ru}}</ref>
[[File:Scene from The Brest Fortress 3.jpg|200px|left|thumb|Маёр Гаўрылаў у выкананні Аляксандра Коршунава. Фільм «Брэсцкая крэпасць», [[2010]].]]
 
== У мастацтве ==
Пасля выхаду ў 1957 і 1959 гадах сваіх першых кніг пра абаронцаў Брэсцкай крэпасці («Брэсцкая крэпасць» і «Героі Брэсцкай крэпасці»), Сяргей Смірноў прысвяціў дзесяць гадоў новаму, істотна перапрацаванаму і дапоўненаму, выданню кнігі «Брэсцкая крэпасць»<ref>''Смирнов С. С.'' «Брестская крепость». — Москва: Издательство ЦК ВЛКСМ «Молодая гвардия», 1965.</ref>. За яе С. С. Смірноў быў уганараваны Ленінскай прэміяй 1965 года ў галіне літаратуры і журналістыкі.
 
Асабістыя ўспаміны П. М. Гаўрылава былі двойчы выдадзены ў Краснадары: у 1975<ref>''Гаврилов П. М.'' Сражается крепость: (Документальная повесть) / [Литературная запись А. И. Макаренко]. — Краснодар: Книжное издательство, 1975. — 94 с.: ил.</ref> і 1980<ref>''Гаврилов П. М.'' Сражается крепость: (Документальная повесть) / [Литературная запись А. И. Макаренко]: 2-е изд., испр. и доп. — Краснодар: Книжное издательство, 1980. — 142 с.</ref>. гадах.
Радок 116:
* [http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=484 Біяграфічная даведка] {{ref-ru}}
 
{{DEFAULTSORT:Гаўрылаў Пётр Міхайлавіч}}
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў Казанскай губерні]]
[[Катэгорыя:Удзельнікі Грамадзянскай вайны ў Расіі]]
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Пётр_Міхайлавіч_Гаўрылаў"