Вестыбулярны апарат: Розніца паміж версіямі

[[Файл:Пажылы атлет робіць стойку на адной руцэ.jpeg|thumb|Вестыбулярная трэніроўка: атлет робіць стойку на адной руцэ.]]

Перадача ўзбуджэння вестыбулярнага апарату ў мозг ажыццяўляецца вестыбулярнай галіной слыхавога нерва. Цэнтры вестыбулярнай функцыі звязаныя з мазжачком, ядрамі вокарухальных нерваў і цэнтрамі [[вегетатыўная нервовая сістэма|вегетатыўнай нервовай сістэмы]]. Вышэйшыя коркавыя цэнтры вестыбулярнага апарату размешчаны ў скроневай вобласці вялікіх паўшар'яў [[галаўны мозг|галаўнога мозгу]]. Пры раздражненні рэцэптараў вестыбулярнага апарату ўзнікае шэраг [[рэфлекс]]<nowiki/>аў (змена тонусу цягліц шыі, тулава і канечнасцей), якія дазваляюць захаваць [[раўнавагу]] пры змене становішча цела. Гэтыя рэфлексы суправаджаюцца паторгваннем вачэй (ністагм) і вегетатыўнымі рэакцыямі. У чалавека пры моцных раздражненнях вестыбулярнага апарату развіваецца сімптамакомплекс ўкалыхвання (галавакружэнне, парушэнне сардэчнай дзейнасці, рытму дыхання, [[млоснасць]], [[ваніты]]), характэрныя, напрыклад, для [[марской хваробы]]. Пры частых паўторах моцных вестыбулярных раздражненняў рэакцыя на іх слабее. На гэтым заснавана вестыбулярная трэніроўка, якую выкарыстоўваюць пры фізічнай падрыхтоўцы маракоў, лётчыкаў, касманаўтаў і г.д.

== Літаратура ==

* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.4: Варанецкі — Гальфстрым|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш|месца=Мн.|издательство=БелЭн|год=1997|том=4|старонкі=|старонак=480|isbn=985-11-0090-0 (т. 4)|тыраж=10&nbsp;000}}