Па хімічнай прыродзе люмiнaфоры падзяляюцца на неарганічныхнеарганічныя, большасць з якіх адносіцца да крысталафосфарамкрысталафосфараў, і арганічныя. Свячэнне неарганічных люмiнaфоровлюмiнaфораў (крысталлафосфараўкрысталафосфараў) абумоўлена ў большасці выпадкаў прысутнасцю пабочных [[катыён]]аў, якія змяшчаюцца ў малых колькасцях (да 0,001 %).
Такія прымесі (актыватары) звычайна з'яўляюцца катыёнамикатыёнамі [[метал]]аў; напрыклад, свячэнне [[сульфід цынку|сульфіда цынку]] актывуеактывуецца катыёнамкатыёнамі [[медзь|медзі]]. Неарганічныя люмiнафоры ўжываюць у [[флюарэсцэнтная лямпа|люмінесцэнтныялюмінесцэнтных лямпылямпах]], [[электронна-прамянёвая трубка|электронна-прамянёвых трубкатрубках]], для вырабу рэнтгенаўскіх экранаў, служаць індыкатарамі радыяцыі і інш. Арганічныя люмiнафоры (люмогенылюмагены) прымяняюць для вырабу яркіх [[Люмінесцэнтныя фарбы|люмінесцэнтных фарбаў]] , люмінесцыруючых матэрыялаў, выкарыстоўваюць у адчувальным люмінесцэнтным аналізе ў [[хімія|хіміі]], [[біялогія|біялогіі]], [[медыцына|медыцыне]] і [[крыміналістыка|крыміналістыкікрыміналістыцы]].
фоталюмiнафорыФоталюмiнафоры на аснове сульфіда цынку валодаюць недахопамі: няўстойлівыя пры ультрафіялетавымўльтрафіялетавым апраменьванні, невялікі час і малая аркасцьяркасць паслясвячэння.
== Магчымасці. Некаторыя перавагі і адрозненні пігментаў люмiнафора ==
