III з’езд КП(б)Б: Розніца паміж версіямі

Разам з тым адзначалася неабходнасць барацьбы з прыватным гандлем, спекуляцыяй, супраць уладальнікаў прыватных прадпрыемстваў, «прымяняючы да гэтых катэгорый асоб самыя рашучыя рэпрэсіўныя меры». Фактычна гэта быў працяг палітыкі «ваеннага камунізму». Вызначаліся і меры па далейшым правядзенні нацыянальнай палітыкі. Упор рабіўся на інтэрнацыянальнае адзінства працоўных і неабходнасць «разаблачэння антысавецкай палітыкі нацыяналістычных партый і груп». Ставілася задача палепшыць дзейнасць партыйных арганізацый па выхаванні і вылучэнні кадраў на партыйнцюпартыйную, савецкую, прафсаюзную работу з мясцовага насельніцтва, асабліва з рабочых і бяднейшых сялян (большасць апошніх былі амаль непісьменнымі). З'езд прапанаваў аб'яднаць 2 варыянты тэзісаў у адзін дакумент і прадставіць яго на канчатковае зацвярджэнне. Выніковы дакумент па гэтым пытанні, а таксама тэзісы даклада Чарвякова аб эканамічным становішчы рэспублікі пакуль не выяўлены.

У тэзісах «Задачы прафсаюзнага руху ў Беларусі» давалася ацэнка палітычнага і эканамічнага становішча ССРБ, высоўвалася задача ўстанаўлення цеснай сувязі «паміж органамі гаспадарчай дыктатуры рабочага класа і яго прафесіянальнымі аб'яднаннямі». Адзначалася, што галоўная задача прафсаюзаў — усімі сіламі садзейнічаць адраджэнню і ўмацаванню сацыялістычнай гаспадаркі «шляхам прымусовай мабілізацыі на нацыяналізаваныя прадпрыемствы», збіраць кваліфікаваныя кадры рабочых, якія, ратуючыся ад галадуголаду і беспрацоўя, разышліся па вёсках і мястэчках. Ставілася задача ўстанавіць пралетарскі кантроль над дзейнасцю саматужных майстэрняў і накіраваць іх работу на абслугоўванне грамадскіх патрэб, а не прыватнага рынку, выхоўваць у мас свядомыя адносіны да сацыялістычнай уласнасці, весці бязлітасную барацьбу з працоўным дэзерцірствам, правільна арганізоўваць выкананне працоўнай павіннасці, павышаць дысцыпліну, прафесійна-тэхнічную адукацыю, клапаціцца пра паляпшэнне матэрыяльнага становішча і культурнага ўзроўню рабочых. У тэзісах пераважалі палітычныя лозунгі бальшавікоў па ўцягненні мас у прафсаюзнае і савецкае будаўніцтва, канкрэтныя меры па паляпшэнні становішча рабочых не вызначаліся. Фактычна гэта быў курс на «адзяржаўленне» прафсаюзаў у духу ідэй [[Л. Д. Троцкі|Л. Троцкага]], якія выказваліся ім у час дыскусіі аб прафсаюзах. Адзначалася, што «прафесійныя саюзы Беларусі робяцца неад'емнай часткай магутных арганізаваных агульнарускіх вытворчых саюзаў і ўсяго міжнароднага [[Камуністычны інтэрнацыянал|Камуністычнага Інтэрнацыянала]] прафесійных саюзаў».

У тэзісах «Па арганізацыйным пытанні» падкрэслівалася, што на 1-е месца выступаюць задачы гаспадарчага будаўніцтва. У сувязі з гэтым неабходна правесці ўзмоцненую работу па ўцягненні ў партыю самых шырокіх мас рабочых і сялян, «арабочыць» і «асяляніць» яе. Паміж членамі партыі няма і не можа быць алрозненняадрознення ні па паходжанні, ні па сацыяльным становішчы, а толькі па ступені іх актыўнасці ў партыйнай рабоце, адданасці, вытрыманасці, палітычнай свядомасці, рэвалюцыйнай вопытнасці. Для таго каб пазбегнуць расколу ў партыі, ставілася задача звярнуць сур'ёзную ўвагу на выхаванне новых членаў, павышэнне іх удзелу ў партыйнай рабоце. У тэзісах падкрэслівалася, што «партыйнай работай» з'яўляецца «ўсякая карысная праца як на фабрыцы, так і ў сельскай гаспадарцы, якая ў дадзены момант важная і патрэбная для партыі і рэспублікі». 3 улікам нацыянальных асаблівасцей і важнасці польскага пытання асобая ўвага акцэнтавалася на рабоце па расслаенні «польскага сялянства і ўцягненне яго бяднейшай часткі ў савецкую работу». Бальшавіцкае кіраўніцтва яшчэ не страціла надзеі на магчымасць падштурхнуць сацыялістычную рэвалюцыю ў Польшчы.

Устанаўлівалася структура ЦБ у складзе 5 аддзелаў: агітацыйна- прапагандысцкі, арганізацыйна-інструктарскі, улікова-інфармацыйна-статыстычны, агульны, па рабоце ў вёсцы і сярод жанчын, а таксама яўрэйская секцыя. Для арганізацыйнага кіраўніцтва і вядзення бягучай работы ствараўся Сакратарыят ЦБ у складзе 3 адказных сакратароў, членаў ЦБ. ЦБ з'яўлялася кіруючым органам для Мінскай арганізацыі, якая не выбірала асобнага камітэта. Вызначалася структура павятовых камітэтаў партыі. Пры іх ствараліся нацыянальныя секцыі для правядзення агітацыйна-прапагандысцкай работы сярод нацыянальных меншасцей. Упершыню пры ЦБ пачынала працу Кантрольная камісія «для ажыццяўлення строгага партыйнага кантролю» ў складзе 5 чал. Кантрольныя камісіі сталі інструментам барацьбы з іншадумствам у партыі, садзейнічалі ўстанаўленню дыктату партыйнага кіраўніцтва і далейшай бюракратызацыі партыі. Пры ЦБ стваралася Рэвізійная камісія.