Гардыян I: Розніца паміж версіямі

Аднак трыумф бацькі і сына доўжыўся нядоўга. Капелан, намеснік суседняй правінцыі [[Нумідыя]], вены прыхільнік Максіміна, які трымаў крыўду на Гардыяна з-за адной судовай спрэчкі, уварваўся ў правінцыю Афрыка з адзіным легіёнам ({{нп3|III Аўгустаў легіён|III Августавым|ru|III Августов легион}}), дыслакаваным у гэтым рэгіёне, і нумідыйска-маўрытанскімі дапаможнымі часткамі<ref>''Геродиан''. История императорской власти после Марка. VII. 9. 3.</ref>{{sfn|Canduci|2010|p=67}}{{sfn|Potter|2004|p=170}}. Гардыян II на чале нешматлікіх салдатаў і недысцыплінаванага ўзбраення выступіў супраць Капеліяна, але, нягледзячы на лікавую перавагу, прайграў бітву пры Карфагене і быў забіты{{sfn|Potter|2004|p=170}}. Пазнаўшы пра гэта, Гардыян I скончыў самагубствам, павесіўшыся на сваім поясе{{sfn|Canduci|2010|p=63}}. Па іншай версіі, ён павесіўся яшчэ да бітвы з Капеліянам, палічыўшы супраціўленне яму бессэнсоўным, а карфагенцы схавалі яго скон<ref>''Геродиан''. История императорской власти после Марка. VII. 9. 4—5.</ref>. Гардыяны кіравалі дваццаць ці дваццаць два дні<ref>Хранограф 354 года</ref><ref>''Иоанн Зонара''. Сокращение истории. XII. 17.</ref>. На гэтым фоне надпіс «Надзейнасць імператараў», адчаканеная на іх манетах, выглядае вельмі іранічна{{sfn|Грант|1998|pp=}}. Увойдучы ў Карфаген, Капеліян пачаў забіваць многіх шляхетных грамадзян, якія прынялі ўдзел у паўстанні, а простых выганяць, дазволіўшы салдатам спальваць палі і вёскі, каб атрымаць іх прыхільнасць<ref>''Геродиан''. История императорской власти после Марка. VII. 9. 11.</ref>.

 

 

== Заўвагі ==