Інструкцыя па транслітарацыі: Розніца паміж версіямі

 

== Адрозненні ад класічнай лацінкі ==

* Паводле Інструкцыі, транслітарацыя назваў адбываецца з афіцыйнага варыянту іх напісання, і таму асіміляцыйная мяккасць з пэўнымі іншымі асаблівасцямі правапісу не пазначаецца, у той час як у класічнай лацінцы яна захоўваецца: ''Niasviž'' (паводле Інструкцыі) — ''Niaśviž'' (лацінкай), ''Ikazń'' (паводле Інструкцыі) — ''Ikaźń'' (лацінкай). Напісанне лацінкай адназначна адпавядае напісанню [[тарашкевіца]]й, а напісанне геаграфічных назваў паводле Інструкцыі адназначна адпавядае напісанню афіцыйным правапісам беларускай мовы.

* У лацінцы цвёрды гук [л] перадаецца літарай «Ł» («ł»), а мяккі [л’] — літарай «L» («l»). У Інструкцыі ж прапанавана для пазначэння цвёрдага гуку [л] выкарыстоўваць літару «L» («l»), а для мяккага гуку [л’] — літару «Ĺ» («ĺ»): ''Fanipaĺ'' (паводле Інструкцыі) — ''Fanipal'' (лацінкай), ''Lahojsk'' (паводле Інструкцыі) — ''Łahojsk'' (лацінкай).

== Глядзіце таксама ==

* [[Беларускі лацінскі алфавіт]]

 

{{зноскі}}

 

[[Катэгорыя:Раманізацыя]]