Навагрудскае ваяводства (Польшча): Розніца паміж версіямі

{{значэнні2|тып=артыкул|Новагародскае ваяводства|ваяводства Польшчы ў 1921—1939|ваяводства [[Вялікае княства Літоўскае|Вялікага княства Літоўскага]]}}

'''Навагрудскае ваяводства''' — адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў [[Польшча|Польшчы]] на тэрыторыі [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] ў [[1921]] – [[1939]] гг. Утворана паводле закона (Палажэння) ад [[4 лютага]] [[1921]] г. Плошча 22 966,2 км2, насельніцтва 822 106 чалавека ([[1921]] г.), 1 057 200 чалавек ([[1931]] г.). Падзялялася на 8 паветаў: [[Баранавіцкі павет|Баранавіцкі]], [[Валожынскі павет|Валожынскі]], [[Лідскі павет, 1921—1939|Лідскі]], [[Навагрудскі павет, 1921—1939|Навагрудскі]], [[Нясвіжскі павет|Нясвіжскі]], [[Слонімскі павет, 1921—1939|Слонімскі]], [[Стаўбцоўскі павет|Стаўбцоўскі]], [[Шчучынскі павет|Шчучынскі]] (з [[1929]] г.). У [[1921]] г. у ваяводстве было палякаў 54%, беларусаў 37,8%; праваслаўных 51,2%, католікаў 39,4%. Пасля ўз’яднання [[Заходняя Беларусь|Заходняй Беларусі]] з [[БССР]] у снежні [[1939]] г. у межах ваяводстве створана [[Баранавіцкая вобласць]].