Праваслаўная царква ў Вялікім Княстве Літоўскім: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Спіс іерархаў: вікіфікацыя |
др →Гісторыя: арфаграфія |
||
Радок 17:
Праваслаўная царква ў ВКЛ была даволі разгалінаванай. У крыніцах [[XIII]]—[[XVI]] стст. няма звестак аб колькасці цэркваў у Беларусі ці ў ВКЛ. Значную ролю ў іх размяшчэнні адыгрывалі гістарычныя традыцыі, асаблівасці рассялення праваслаўнага насельніцтва і яго колькасць. Невялікія цэрквы знаходзіліся ў вёсках і мястэчках. У сярэдзіне [[XVI ст.]] (па няпоўных даных) у [[Пінск]]у было 14 цэркваў, у [[Наваградак|Наваградку]] — 10, у [[Берасце|Берасці]] і [[Полацк]]у — па 9, у [[Віцебск]]у — 7, [[Гродна|Гародні]] і [[Слонім]]е — па 6, у [[Магілёў|Магілёве]], [[Клецк]]у, [[Слуцк]]у — па 5, [[Менск]], [[Кобрын]], [[Пружаны]], [[Мазыр]] мелі крыху меншую колькасць храмаў. У сталіцы ВКЛ — [[Вільня|Вільні]] ў першай палове XVI ст. налічвалася 17 цэркваў.
У канцы XIII — сярэдзіне XVI ст. на тэрыторыі Беларусі было заснавана каля 40 новых [[манастыр]]оў. Некалькі манастыроў, што знаходзіліся пад асаблівай апекай мітрапалітаў і феадалаў, пастаўлялі галоўных саноўнікаў царкоўнай іерархіі: [[Віленскі Свята-Троіцкі манастыр|Троіцкі ў Вільні]] і [[Слуцкі Свята-Троіцкі манастыр|Слуцку]], [[Супрасльскі Благавешчанскі манастыр|Благавешчанскі]] ў [[Супрасль|Супраслі]], [[Пінскі
У XV—XVI стст. праваслаўная царква вяла барацьбу супраць пашырэння ўплыву [[каталіцкая царква|каталіцкай царквы]] ў ВКЛ. Пачынаючы з [[Ягайла|Ягайлы]], праваслаўная знаць, роўна як і духавенства, паступова стала губляць свае пазіцыі ў ВКЛ, чаму асабліва садзейнічаў [[Гарадзельскі прывілей]] 1413 г. Але, улічваючы, што большасць насельніцтва ВКЛ складалі праваслаўныя, вялікія князі ў дачыненні да праваслаўнай царквы прытрымліваліся пераважна талерантнай (цярпімай) палітыкі. У XV—XVI стст. быў выдадзены шэраг прывілеяў, якія ўраўноўвалі праваслаўных феадалаў з католікамі (прывілеі [[Жыгімонт Кейстутавіч|Жыгімонта Кейстутавіча]] 1434 г., [[Жыгімонт II Аўгуст|Жыгімонта-Аўгуста]] 1563 г.). Становішча праваслаўнай царквы значна пагоршылася пасля [[Берасцейская унія|Берасцейскай уніі]] 1596 г., у выніку якой узнікла [[уніяцтва|уніяцкая царква]]. Большасць праваслаўных епіскапаў на чале з мітрапалітам перайшла ва [[уніяцтва]].
| |||