Першыя гістарычныя згадкі аб паселішчы Рокішкіс адносяцца да [[1499]] года, калі яно ўзгадваецца ў прывілеі князя Аляксандра. Згадкі аб мясцовым касцёле і мясцовай парафіі датуюцца [[1500]] годам. Да [[1547]] года мясцовыя землі належалі вялікаму князю, а потым былі перададзены [[Жыгімонт Ваза|Жыгімонтам ВазайВазам]] князям [[Красчынскія|Красчынскім]]. У [[18 стагоддзе|XVIII]] стагоддзі Рокішкіс перайшоў ва ўладанне [[Тызенгаўзы|Тызенгаўзаў]]. Апошні ўладар з роду Тызенгаўзаў — ''Райнальд Тызенгаўз'' — памёр бяздзетным, і Рокішкіс перайшоў яго сястрэ [[марыя Рэдзецкая|Марыі Рэдзецкай]]. [[Рэдзецкія]] валодалі Рокішкісам да [[Другая Сусветная вайна|Другой Сусветнай вайны]]. Паселішча хутка развівалася ў [[19 стагоддзе|ХІХ]] — [[20 стагоддзе|ХХ]] стагоддзях і ў [[1920]] годзе атрымала статус горада. Тызенгаўзы пабудавалі тут касцёл, а [[Канстанцін Тызенгаўз]], які жыў тут у пачатку ХІХ стагоддзя стварыў заалагічную калекцыю, якая потым была перададзена Віленскаму Універсітэту. Развіццё горада, так сама, спрыяла пабудове тут [[Чыгунка|чыгункі]] [[Дзвінск]] — [[Ліепая]] ў [[1873]] годзе. Пасля Другой Сусветнай вайны, горад з [[1950]] года стаў раённым цэнтрам Літоўскай ССР.
