Наша Ніва (1991): Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
(удзельнік выдалены) (выдаленае кароткае апісанне змен) |
||
Радок 20:
|аб'ём =
|тыраж = 8051 (№11 (800), 20 сакавіка 2013)
|галоўны офіс =
|ISSN = 1819-1614
|вэб-сайт = http://nn.by/
Радок 26:
'''«Наша Ніва»''' — штотыднёвая, з ліпеня 2016 штомесячная беларуская [[газета]].<!--Выходзіць у серады.-->
''Трэцяя'' газета з такою назвай (гл. таксама «[[Наша ніва (1906)]]», «[[Наша ніва (1920)]]»). Заснавана ў маі [[1991]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Першым галоўным рэдактарам быў [[Сяргей Дубавец]]. Газета
Адноўленае выданне заняло выключнае месца сярод іншых беларускіх перыёдыкаў. «Наша Ніва» адмовілася ад «абарончай стратэгіі», ад самаізаляцыі, уласцівых многіх беларускамоўным выданням савецкае пары. На старонках «Нашай Нівы» значнае месца занялі дыскусіі на ўніверсальныя тэмы, з’явілася вялікая колькасць перакладаў. У цэнтры ўвагі апынулася таксама спадчына Вялікага Княства Літоўскага і мадэль узаемаадносінаў народаў рэгіёна.
Ад [[2002]] года аб'ём газеты павялічваецца з 12 да 16 старонак, ад 2005 года — да 24-х. У лістападзе [[2005]] «Наша Ніва» была выдалена з каталогу падпіскі РУП «[[Белпошта]]». З таго часу распаўсюджваецца намаганнямі ўласнай службы дастаўкі і пераходзіць у [[кішэнны фармат]] і павялічвае колькасць старонак да 48-мі<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=sp&i=7 Пра газету «Наша Ніва»]// Наша Ніва — Дата доступу: [[14 верасня]] [[2008]]</ref>. У снежні 2008 года ўлады Беларусі ізноў дазволілі распаўсюджанне газеты ў дзяржаўнай сетцы «[[Саюздрук]]». Першы з такіх нумароў выйшаў у колеры і меў абвешчаны тыраж 5126 асобнікаў. Ад 1 ліпеня 2016 «Наша Ніва» выходзіць у фармаце штомесячніка на 24 старонках.▼
У Беларусі ішлі складаныя працэсы будаўніцтва нацыі. Узяла верх аўтарытарная мадэль. Час патрабаваў стварэння паўнавартых СМІ. Таму ў 1996 г. было прынятае рашэнне пра перанясенне рэдакцыі ў Мінск.
«Наша Ніва» зноў стала ўласна газетаю, якая надае вялікую ўвагу палітычным, сацыяльным і культурным працэсам у Беларусі і свеце.
У 1998 годзе газета дабіваецца сімвалічнае перамогі ў Найвышэйшым гаспадарчым судзе, адстойваючы права выдавацца класічным правапісам.
Ад 2000 году рэдактарства ў «Нашай Ніве» пераймае [[Андрэй Дынько]] (галоўны рэдактар у 2000—2006), газета вяртаецца да штотыднёвае перыядычнасці. Адбываецца трансфармацыя «Нашай Нівы» з выдання літаратурна-інтэлектуальнага ў выданне грамадска-палітычна-культурнага характару. Гэты працэс быў паступовым.
Ад [[2002]] года аб'ём газеты павялічваецца з 12 да 16 старонак, ад 2005 года — да 24-х. На сваім піку тыраж газеты дасягае 8000 асобнікаў.
▲
Але газета ператварае праблему ў шанец і бярэ курс на развіццё інтэрнэт-сайта nn.by. Ад 2006 году інтэрнэт-вэрсія «Наша Ніва» эвалюцыянуе ў фармат інтэрнэт-платформы, прыстасоўваючы тэхналогію выдання да эпохі электронных СМІ.
У 2010 годзе сайт «Нашай Нівы» робіцца самым папулярным рэсурсам на беларускай мове і застаецца такім да сённяшняга дня. Па статыстыцы Гугл Аналітыкс у 2016—2017 гадах у сярэднім штомесяц сайт НН наведвалі каля 600 000 унікальных наведнікаў, праглядаючы каля 7 000 000 старонак. Прыкладна 84% наведнікаў — з Беларусі, 49% — з Мінска.
З 2006 года да рэдактарства газеты далучаецца [[Андрэй Скурко]]. [[Андрэй Дынько]] робіцца рэдактарам сайта nn.by. А Алесь Кудрыцкі стварае сэрвіс NNVideo. У 2011 годзе рэдактарам папяровага тыднёвіка робіцца [[Зміцер Панкавец]].
У снежні 2008 года ўлады Беларусі ізноў дазволілі распаўсюджанне газеты ў дзяржаўнай сетцы «[[Саюздрук]]». Першы з такіх нумароў выйшаў у колеры і меў абвешчаны тыраж 5126 асобнікаў.
Ад заснавання і да № 595 (45) за 4 снежня [[2008]] года газета друкавалася «''[[тарашкевіца]]й''»<ref>[http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=22044 Каментар рэдакцыі]// Наша Ніва. № 45 (595) [[4 снежня]] 2008. Старонка 2. ISSN 1819—1614</ref>. Аднак, на сайце газеты перадрук паведамленняў беларускіх інфармацыйных агенцтваў і артыкулаў з іншых беларускамоўных выданняў на беларускай літаратурнай мове размяшчаўся і раней. Выкарыстанне газетай старога правапісу стала падставай для дыскусій як сярод аўтараў НН<ref>Андрэй Дынько. [http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=11574 Некалькі заўваг да дыскусіі аб пераходзе на адзіны правапіс]// Наша Ніва. № 35 (537) [[27 верасня]] [[2007]]. Старонкі 32-33.</ref>, так і сярод чытачоў інтэрнэт-версіі газеты<ref>Віталь Тарас. [http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=11136 Пара прыйсці да аднаго правапісу]// Наша Ніва. [[29 жніўня]] 2007</ref> ў сувязі з абавязковым пераводам выдання з 1 верасня 2010 года на новы правапіс паводле Закона аб правілах беларускай арфаграфіі і пунктуацыі<ref>Зміцер Саўка. [http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=15405 Заканадаўчая гара супраць мякказначнай мышы]// Наша Ніва. № 8 (558) [[28 лютага]] 2008. Старонка 27.</ref>. У 2007 годзе заснавальнік газеты і першы яе рэдактар Сяргей Дубавец прызнаў ранейшую правільнасць<ref>Сяргей Дубавец. [http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=11177 Ганс вялікі і Ганс малы]// Наша Ніва. № 33 (535) [[6 верасня]] 2007. Старонкі 4-5.</ref>, але далейшую бесперспектыўнасць выбару газеты на карысць тарашкевіцы<ref>Іван Сай. [http://www.nn.by/index.php?c=ar&i=11721 Sorry-sorry]// Наша Ніва. [[25 верасня]] 2007</ref>.
== Гл. таксама ==
| |||