Георгій Васілевіч Штыхаў: Розніца паміж версіямі

'''Георгій Васілевіч Штыхаў''' (нар. {{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца, Гомельскі раён|в. Старая Беліца]], {{МН|Гомельскі раён|у Гомельскім раёне|}} — пам. {{ДС|2|3|2018}}) — беларускі [[археолаг]] і [[гісторык]]. [[Доктар гістарычных навук]] ([[1983]]), прафесар ([[1989]]).

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай]] і Гомельскай абласцях ([[1956]]—[[1959]]). Скончыў [[гістарычны факультэт БДУ|гістарычны факультэт]] [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры [[Інстытут гісторыі НАНБ|Інстытута гісторыі АН БССР]] (1959—[[1962]]), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—[[2000]]). У [[1965]] годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навуковы кіраўнік — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] г. узначальваеузначальваў пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У [[1983]] годзе абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 г.года —быў галоўныгалоўным навуковынавуковым супрацоўніксупрацоўнікам аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі.