Уладзімір Іванавіч Пічэта: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
|||
Радок 27:
== Біяграфія ==
Скончыў [[Маскоўскі ўніверсітэт]] (1901). Вучань [[М. К. Любаўскі|М. К. Любаўскага]]. У 1910—1911 г. прыват-дацэнт. Абараніў доктарскую дысертацыю «Аграрная рэформа Сігізмунда-Аўгуста ў Літоўска-Рускай дзяржаве» ([[1918]]). У 1918—1922 г. прафесар Маскоўскага ўніверсітэта. Узначальваў [[Беларускае навукова-культурнае таварыства]] ў Маскве, чытаў курс лекцыяў «Гісторыя беларускага народа» у [[Беларускі народны ўніверсітэт|Беларускім народным універсітэце]] (Масква). Па прапанове ўрада БССР узначаліў маскоўскую камісію па арганізацыі [[БДУ]], з ліп. [[1921]] і да [[1930]] г. рэктар БДУ. Адзін з арганізатараў [[Інбелкульт]]а (аўтар яго статута) і [[БелАН]]. Акадэмік БелАН (1928).
[[File:BGU-1922.jpg|thumb|left|350px|Першыя прафесары БДУ, 1922 год (злева направа): <br />Ніжні рад: [[Саламон Захаравіч Кацэнбоген|С. З. Кацэнбоген]], [[Аляксандр Мікалаевіч Вазнясенскі|А. М. Вазнясенскі]], [[Мікалай Міхайлавіч Нікольскі|М. М. Нікольскі]], [[Уладзімір Іванавіч Пічэта|У. І. Пічэта]], [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]], [[Іван Іванавіч Замоцін|І. І. Замоцін]], ?; <br />Сярэдні рад: ?, [[Сямён Якаўлевіч Вальфсон|С. Я. Вальфсон]], Я. І. Барычэўскі, ?, [[Дзмітрый Аляксеевіч Жарынаў|Д. А. Жарынаў]], [[Яўген Канстанцінавіч Успенскі|Я. К. Успенскі]], [[Ілля Якаўлевіч Герцык|І. Я. Герцык]]; <br />Верхні рад: [[Уладзімір Мікалаевіч Перцаў|У. М. Перцаў]], [[Мікалай Мікалаевіч Шчакаціхін|М. М. Шчакаціхін]], ?, ?.]]
Вывучаў гісторыю [[ВКЛ]], [[Гісторыя Польшчы|Польшчы]], [[Гісторыя Чэхіі|Чэхіі]], [[Гісторыя Сербіі|Сербіі]], [[Гісторыя Балгарыі|Балгарыі]], [[Гісторыя Расіі|Расіі]] 16—20 ст. Апублікаваў каля 150 прац па [[Гісторыя Беларусі|гісторыі]], [[Гістарыяграфія гісторыі Беларусі|гістарыяграфіі]],
У 1929 у СССР была сфабрыкавана т. зв. [[Справа акадэміка Платонава|«акадэмічная справа» супраць акадэміка С. Ф. Платонава]] і іншых гісторыкаў ({{таксама}}: [[рэпрэсіі ў БССР, 1929-1930|рэпрэсіі ў БССР]]), 13.9.1930 г. У. Пічэта арыштаваны АДПУ СССР у [[Ленінград]]зе. Пастановай СНК БССР ад 6.12.1930 г. пазбаўлены звання акадэміка. Пастановай Калегіі АДПУ ад 8.8.1931 г. сасланы на 5 гадоў у Вятку. У чэрв. 1934 г. месца ссылкі заменена на Варонеж, дзе У. Пічэта працаваў прафесарам у педагагічным інстытуце. У 1935 г. справа У. Пічэты перагледжана, яму дазволілі жыць у Маскве. Паводле адной з версій вызваленне было звязана з прыездам у Маскву былога аднакурсніка У. Пічэты [[прэм'ер-міністр Чэхаславакіі|прэм'ер-міністра Чэхаславакіі]] [[Э. Бенеш]]а.
З [[1937]] г. працаваў у [[Інстытут гісторыі АН СССР|Інстытуце гісторыі АН СССР]], дзе з [[1939]] г. узначаліў сектар славяназнаўства; адначасова быў загадчыкам кафедры заходніх і паўднёвых славян [[Маскоўскі ўніверсітэт|Маскоўскага == Бібліяграфія ==
| |||