'''ЧалюскінЧэлюскін<ref>{{Крыніцы/БелЭн|17}}</ref>''' (мыс Усходне-Паўночны, мыс ЧалюскінаЧэлюскіна) — паўночны ўскраек (мыс) [[паўвостраў Таймыр|паўвострава Таймыр]] і самы паўночны мацерыковы пункт [[еўразіяЕўразія|Еўразіі]]. Упершыню яго дасягнулі ўдзельнікі 2-й Камчацкай (Вялікай Паўночнай) экспедыцыі штурман [[Сямён Іванавіч ЧалюскінЧэлюскін|С. І. ЧалюскінЧэлюскін]] разам з казакамі Фафанавым і Гарохавым у 1742 годзе. Да 100-годдзя экспедыцыі мыс быў перайменаваны [[Рускае геаграфічнае таварыства|Рускім геаграфічным таварыствам]] з мыса Усходне-Паўночны ў мыс ЧалюскінЧэлюскін.
У 1878 мыс Чалюскін наведаў шведскі даследчык Арктыкі [[Нільс Адольф Эрык Нордэншэльд]], а ў 1893 — нарвежскі даследчык [[Фрыцьёф Нансен]] змог першым абмінуць яго. У 1932 годзе экспедыцыяй Арктычнага Інстытута пад кіраўніцтвам Рудольфа Самойлавіча на ледаколе «Сямён Дзяжнёў» на мысе Чалюскін пабудавана палярная станцыя. Другую зімоўку ўзначаліў [[Іван Дзмітрыевіч Папанін|І. Д. Папанін]], пашырыўшы станцыю да абсерваторыі.▼
▲У 1878 годзе мыс ЧалюскінЧэлюскін наведаў шведскі даследчык Арктыкі [[Нільс Адольф Эрык Нордэншэльд]], а ў 1893 — нарвежскі даследчык [[Фрыцьёф Нансен]] змог першым абмінуць яго. У 1932 годзе экспедыцыяй Арктычнага Інстытута пад кіраўніцтвам Рудольфа Самойлавіча на ледаколе «Сямён Дзяжнёў» на мысе Чалюскін пабудавана [[палярная станцыя]]. Другую зімоўку ўзначаліў [[Іван Дзмітрыевіч Папанін|І. Д. Папанін]], пашырыўшы станцыю да абсерваторыі.
